Córka Japońskiego Monarchy – Toshi, księżniczka Aiko jest najstarszym i jedynym dzieckiem cesarza Naruhito i cesarzowej Masako. W Japonii toczyła się gorąca dyskusja na temat perspektywy objęcia tronu przez księżniczkę. Kobieta nie może legalnie zostać cesarzem w Japonii. Tymczasem rodzina cesarska od 1965 roku nie ma męskiego potomka. Księżniczka Masako przeżyła załamanie nerwowe z powodu presji ze strony Cesarskiego Dworu.
Jednak większość japońskich obywateli zgodziłaby się, gdyby Aiko pewnego dnia zasiadła na tronie. Kiedy Agencja Dworu Cesarskiego ujawniła 7 lutego 2006 r., że wujek Aiko, książę Akishino i księżniczka Kiko spodziewają się trzeciego dziecka, wszystkie wysiłki rządu mające na celu modyfikację zawieszono ustawodawstwo dotyczące sukcesji kobiet w monarchii.
Narodziny księcia Hisahito 6 września 2006 r., chłopca, prawdopodobnie położyły kres wysiłkom zmierzającym do zmiany ustawodawstwa i położyły kres szansom księżniczki na zostanie cesarzem. 125. cesarz Japonii, Akihito, będzie rządził od 1989 do 2019 r. pierwsza głowa państwa, która dobrowolnie ustąpiła ze stanowiska od prawie dwóch stuleci.
30 kwietnia 2019 roku w Pałacu Cesarskim w Tokio odbyła się ceremonia abdykacji. Obecnie pełni funkcję „cesarza na emeryturze”. Jego śmierć oznaczała koniec okresu Heisei. Piąte dziecko cesarza Hirohito i cesarzowej Nagako, Akihito, urodziło się 23 grudnia 1933 roku. Został odebrany rodzicom, gdy miał zaledwie trzy lata, w 1936 roku. Przez całe liceum chodził do szkoły w Gakuszynie.
Po niespodziewanym amerykańskim nalocie bombowym na Tokio w 1944 roku, Akihito i jego młodszy brat zostali wysłani w bezpieczne miejsce w Nikko. Elizabeth Gray Vining była nauczycielką angielskiego księcia Akihito od 1947 do 1950 roku. Akihito otrzymał Najwyższy Order Wielkiej Wstęgi Chryzantemy 10 listopada 1951 roku.
W 1952 roku odbyła się oficjalna ceremonia uhonorowania jego pełnoletności i ogłoszenia go prawowitym królem. Uczestniczył w koronacji królowej Wielkiej Brytanii Elżbiety II 2 czerwca 1953 r. Jako przedstawiciel Japonii. Była to jego pierwsza podróż zagraniczna jako przyszłego monarchy. Na tej samej imprezie otrzymał również Krzyż Wielki Orderu św.
Olafa od króla Norwegii Haakona VII. Uczęszczał na Uniwersytet Gakushin w latach 1952–1956, gdzie specjalizował się w ekonomii i polityce. Cesarz Akihito był wyszkolony nie tylko w podstawach; studiował także historię Japonii i prawo konstytucyjne. 10 kwietnia 1959 roku Akihito poślubił Michiko Shda, córkę japońskiego potentata młynarskiego, z powodu dezaprobaty zarówno ojca,
jak i rodziny panny młodej. Małżeństwo zostało zatwierdzone przez Radę Domu Cesarskiego, zgodnie z wymogami prawa Domu Cesarskiego. Zanim został cesarzem, Akihito pełnił różne funkcje reprezentacyjne. Podróżował tam służbowo: kraje Afganistanu, Arabia Saudyjska, Australia, Argentyna, Belgia, Brazylia, Bułgaria, Dania, Etiopia, Filipiny, Finlandia, Hiszpania,
Indie, Indonezja, Iran, Irlandia, Jordania, Jugosławia, Kenia, Malezja , Meksyk, Nepal, Nowa Zelandia, Norwegia, Pakistan, Paragwaj, Peru, Polska, Rumunia, Senegal, Singapur, Sri Lanka, Szwecja, Tajlandia, Tanzania, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone i Zair. Był honorowym przewodniczącym wielu wydarzeń sportowych i meczów. Akihito zastąpił swojego ojca,
nieżyjącego już cesarza Hirohito, jako cesarz Japonii 7 stycznia 1989 r., co czyni go 125. w linii sięgającej setek lat wstecz. Ceremonia wprowadzenia Akihito na cesarza odbyła się w Tokio 12 listopada 1990 roku. Nowy cesarz ogłosił okres światowego pokoju,
nazywając go Erą Heisei. W szczególności za inspirację posłużyły „Zapisy historyka” i „Księga dokumentów” starożytnych chińskich autorów.Kontynuował wyjazdy do innych krajów, pomimo powszechnych spekulacji, że jest inaczej. Jako prezydent odbył prawie 40 wizyt państwowych, a wraz z żoną odbył sześć podróży po całym świecie.
W 1998 roku cesarz Akihito został odznaczony przez brytyjską królową Elżbietę II Orderem Podwiązki. Otrzymał również Order Świętego Skarbu i Order Wschodzącego Słońca. Akihito wraz z żoną udał się do Saipan, miejsca wielkiej bitwy w czerwcu 1944 r., 7 lipca 2005 r. Było tam około czterdziestu tysięcy japońskich ofiar.
Cesarz złożył wyrazy szacunku na grobach żołnierzy japońskich i amerykańskich, gdzie złożył kwiaty i odmówił modlitwę. Podczas II wojny światowej Japończycy dopuścili się okrucieństw przeciwko Stanom Zjednoczonym i innym krajom Azji Wschodniej. W kilku ważnych przemówieniach przeprosił za te okrucieństwa.
Prasa w Japonii iw innych częściach Azji miała coś do powiedzenia na ten temat. Zapytany o napięcia z Koreą podczas dorocznej urodzinowej konferencji prasowej 23 grudnia 2001 roku, Akihito powiedział, że czuje „pewne pokrewieństwo z Koreańczykami”. Omówił relacje między Muryeongiem, królem koreańskiego stanu Baekje, a matką cesarza Kammu,
jak udokumentowano w Shokunihongi. W roku poprzedzającym Mistrzostwa Świata FIFA 2002, które były współgospodarzami Japonii i Republiki Korei, cesarz zwrócił uwagęuznania znaczącego wkładu Korei w rozwój kultury, języka i buddyzmu Japonii. Cesarz Akihito i cesarzowa Michiko odwiedzili Polskę w lipcu 2002 roku na zaproszenie prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
On i jego żona otrzymali Order Orła Białego 3 lipca. Według doniesień Akihito ujawnił chęć abdykacji w lipcu 2016 r., choć nie podał księciu Naruhito konkretnego harmonogramu przekazania Chryzantemowego Tronu. Cesarz zwrócił się do narodu 8 sierpnia 2016 r., wyrażając pragnienie, aby jego abdykacja została zrozumiana. Abdykował na rzecz swojego syna Naruhito 30 kwietnia 2019 r.
na mocy orzeczenia z 1 grudnia 2017 r. 25 lutego 2019 r. Agencja Dworu Cesarskiego ogłosiła, że po abdykacji cesarza Akihito będzie on znany jako „Jego Królewska Mość Emerytowany cesarz” i że cesarzowa Michiko będzie znana jako „Jej Królewska Mość Cesarzowa Emerita”. 30 kwietnia 2019 r. w sali Matsu-no-Ma w głównym budynku pałacu odbyła się główna ceremonia abdykacji. Prawdziwe powołanie cesarza w życiu jest życiem ichtiologa. W ten sposób,
