Jan Pirowski Wiek – Jan Pirowski to znany w Polsce prezenter radiowy i telewizyjny oraz dziennikarz. Jest głosem tysięcy codziennych słuchaczy, którzy natychmiast rozpoznają go jako gospodarza swoich ulubionych programów rozrywkowych. popularna w prasie tabloidowej i aktywna w mediach społecznościowych. Wielu przedstawicieli branży medialnej postrzega Pirowskiego jako wielką celebrytę, mimo że twierdzi, że wcale nie czuje się gwiazdą.
Jest kompetentny w swojej pracy i dba o swoją reputację w Internecie, ale nie jest osobą, która aktywnie szuka rozgłosu. W rzeczywistości jest dość przekonujący i autentyczny w swoich działaniach, sprawiając wrażenie, że woli pozostać w tle. Popularni widzowie znają dziennikarkę z jej występów w „imprESKA” w Radiu Eska i „Pierwszy raz za granicą” w TTV.
Ze względu na jego życzliwe zachowanie wobec publiczności zgromadził wielu zwolenników i nadal to robi. Jego konto na Instagramie ma ponad 27 500 obserwujących, a jego strona na Facebooku ma prawie tyle samo polubień. Co ważne, nie tylko publikuje zdjęcia swojej pracy w mediach społecznościowych, ale także ciekawe przemyślenia, które sprawiają, że ludzie o nim mówią i myślą.
W tym kontekście należy zauważyć, że w 2016 roku przeszedł okres wycofania się z mediów społecznościowych i usunął wszystkie swoje konta. Chciał uciec od gorączkowego stylu życia celebryty w tej chwili. Swoją karierę w radiofonii i telewizji rozpoczął w RMF FM. Jeszcze w liceum brał udział w programie zachęcającym krakowskich uczniów do rozwijania własnej rozgłośni radiowej.
Złożył podanie i wziął udział w kilku warsztatach reżyserskich, a wkrótce potem radio stało się integralną częścią jego życia. Można powiedzieć, że są to naturalne talenty i umiejętności, które zostały odkryte przypadkiem w miejscu pracy. Prezenter od wielu lat związany z TTV, którego program „Defacto” jest obecnie transmitowany na Player TV. Prowadził program telewizyjny „Pirowski”.
W swoim archiwalnym utworze „Na mundial”, w którym poruszał taktykę piłkarską i stan gry, dzielił się swoimi obserwacjami widzów. Wyjątkowo powściągliwy w miejscach publicznych, preferujący cichą refleksję od głośnych demonstracji i przedkładający subtelność nad popisy. Wciąż waham się, czy otwarcie o tym rozmawiać. Ponieważ pozbywałam się wszystkich kont w mediach społecznościowych, musiałam zrezygnować z fanpage’a.
Wygląda to na świat z normami i oczekiwaniami, do których po prostu nie mogę się odnieść ani ich zaakceptować. Przeczucie mówi mi, że jesteś młody, zły i buntowniczy, a jednocześnie znajdujesz godność w swoim nieposłuszeństwie. Może próbuję zrobić za dużo na raz. Bez pewności, że mogę być w czymś najlepszy, tracę zainteresowanie i motywację.
Po uzyskaniu perspektywy outsidera na społeczeństwo, w którym oboje istniejemy, i poznaniu jego zasad, zdałem sobie sprawę, że nie mam nic do zaoferowania na fanpage’u, który koncentruje się na polubieniach, filtrach i ekspozycji. Reakcje na moje posty złamały mi serce. Byłem zdecydowany zostać, ale wkrótce odkryłem, że oczekiwania ludzi nie zawsze pokrywają się z rzeczywistością.
To, co mam do zaoferowania, jest znacznie bardziej treściwe niż komiks w programie rozrywkowym. Między innymi o tym się dyskutuje… Okazało się jednak, że jedynym sposobem na zdobycie dwóch tysięcy polubień pod postem było opublikowanie selfie, które, muszę przyznać, wprawiają mnie w zakłopotanie i zawstydzenie. Głupio wszedłem w to. To, na czym mi najbardziej zależało, okazywało się nielubiane, a mój wygląd był krytykowany jako wątpliwy.
Daliśmy się rządzić społeczeństwu, którego fundamentalną wartością jest jak. Czasami je dostaję, ale staram się je odrzucić. Nie chcę być typem faceta, który nieustannie sprawdza się pod kątem korzyści finansowych. Niektórzy czekają, aż opublikuję coś na Facebooku, więc w końcu to zrobiłem. Nie dlatego, że czułam się zmuszona opowiadać wszystkim o każdym szczególe mojego życia osobistego.
Moje pasje leżą w obszarach, którymi niewielu ludzi by się przejmowało. Można się tego spodziewać, biorąc pod uwagę, że zapewniam coś, co można luźno sklasyfikować jako rozrywkę. Rozwinąłem w sobie buntowniczy charakter. Stres sprawił, że czułam się okropnie. Nadszedł czas, abym w końcu zrezygnował z Facebooka. Mimo że na co dzień pracuję w show-biznesie, doskonale rozumiem, co mówisz.
To nie jest prawdziwa rzeczywistość… Dokładnie! Jakiś abstrakcyjny, wymyślony świat, przynajmniej z perspektywy normalnego człowieka, który ma normalne życie, jakieś ambicje i jakieś priorytety. Gardzę sztucznym, syntetycznym światem, w którym tak niewiele istnieje. Obserwuję kilka publicznych profili na Facebooku, żeby zobaczyć, jacy oni są, a potem mówię: „Boże, Pirowski, żebyś nigdy taki nie był”.
Prawdopodobnie nie jesteś już w niebezpieczeństwie. Pierwsze zanurzenie jest bardzo trudne. Kiedy po raz pierwszy postawisz stopę na tym świecie, wszystko jest lśniące i nowe. Potem możesz wędrować bez celu przez chwilę. Nie jestem już zajęty mediami. Prawie dziesięć lat po mojej karierze w mediach mogę wskazać dwa kluczowe momenty… Wydawało mi się, że jestem special, a inni nie byli… To niczemu nie służy.
NIE. Tłem dla obu wydarzeń był Kraków. Pierwsza to moja pierwsza praca w RMF FM. Z perspektywy czasu zdaję sobie sprawę, że miałem zaledwie siedemnaście lat. Z biednego dzieciaka stałem się odnoszącym sukcesy dorosłym. Nagle zauważyłem, że nauczyciele pozytywnie oceniają moje zadania. Był to również pierwszy raz, kiedy miałem jakąkolwiek interakcję z półsławnym zestawem.
