Ewa Kraśko Córka Niny Terentiew -Nina Barbara Terentiew-Kraśko z d. Arcimowicz- polska dziennikarka, prezenterka telewizyjna, w latach 1998-2006 dyrektor programowa TVP2, w latach 2007-2023 dyrektor programowa telewizji Polsat. Od stycznia 2023 do zarządu Telewizji Polsat. Jest córką Jerzego Arcimowicza. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1970-1971 pracowała jako stażystka w Polskim Radiu Koszalin.
Pracę w Redakcji Dziennikarstwa Kulturalnego Telewizji Polskiej podjęła w 1971 roku. Odpowiadała za produkcję programu kulturalnego Pegaz. Potem wykonała dużo pracy przy dokumentach kulturalnych, reportażach i programach telewizyjnych i radiowych. Wśród programów, które prowadziła, znalazły się głównie rozmowy z zaproszonymi gośćmi w ramach serii XYZ,
Rozmowy z…, Bezludna wyspa i Kontrolowane wyznania. Terentiew odpowiada również za wprowadzanie porannych magazynów na polski rynek telewizyjny tworząc program Telewizja dawaniowa w latach 80. Szef redakcji dziennikarskiej TVP w 1980 r., szef zespołu artystycznego TVP2 w 1986 r., dyrektor artystyczny kanału w 1991 r. – to jej życiorys. Jej nominacja na stanowisko Zastępcy Dyrektora Programowego TVP2 nastąpiła w 1991 roku.
Od 1998 roku nadzorowała całość programów TVP2. Chociaż zrezygnowała 6 czerwca 2006 roku, kierowała Telewizją Dwójka do września tego samego roku ze względu na politykę firmy dotyczącą wypowiedzeń. Zrezygnowała z funkcji dyrektora programowego TVP2 w Telewizji Polskiej. Od 1 października 2006 do kwietnia 2007 pracowała w Telewizji Polsat jako doradca programowy właściciela i zarządu ds.
polskiej produkcji. Od kwietnia 2007 do stycznia 2007 nadzorowała programowanie w Polsacie 2023. W 2023 weszła w skład zarządu Polsatu. Napisała wywiady „Wyznania kontrolowane”. Działała w Fundacji Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie bez barier”, należy do klubu „22” prowadzonego przez Henrykę Bochniarz. Pierwszym mężem był Robert Terentiew,
dziennikarz i felietonista, z którym ma syna Huberta, a drugim mężem był dziennikarz Tadeusz Kraśko. Oboje rozwiedli się.Polski dziennikarz telewizyjny, doc Helmer i scenarzysta; pracował także jako reporter, felietonista i dyplomata. Wśród nagród Międzynarodowego Festiwalu Filmów Artystycznych w Zakopanem są trzy Złote Ekrany dla najlepszego filmu.
Autor wielu obcojęzycznych filmów dokumentalnych, m.in. kręconych we Włoszech, na Kubie, Litwie, w Rosji, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Szwecji, Niemczech, Chorwacji. Autor kilkudziesięciu tytułów non-fiction, w tym rozmów literackich z Jerzym Turowiczem, Arturem Międzyrzeckim i prof. Adam Zieliński, dyrektor Instytutu Polskiego w Sztokholmie,
dyrektor programowy pierwszego prywatnego kanału telewizyjnego Top Canal. Urodził się pod Wilnem w miejscowości Worniany jako syn Wincentego Kraśko, działacza komunistycznego z czasów PRL Polska, członek KC PZPR. Absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie PRL był kierownikiem Redakcji Filmów Reportażowych i Dokumentalnych TVP2 oraz zastępcą redaktora naczelnego Redakcji Dziennikarstwa Kulturalnego TVP1.
Twórca wielu programów telewizyjnych i reportaży międzynarodowych. Wyprawa na kraniec fotografii i Niedostępne pejzaże Zbigniewa Makowskiego zostały uhonorowane nagrodami na Zakopanem Festiwalu Filmów o Sztuce. W 1986 roku zdobył nagrodę Złote Ekrany za „Cykl programów publicystycznych” wydawnictwa Screen.
Członek Związku Filmowców Polskich. Był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Sztokholmie i radcą ambasady PRL na przełomie lat 70. i 80. Z TVP2 został zwolniony na początku lat 90. Po 1991 roku pełnił funkcję dyrektora programowego pierwszej prywatnej sieci telewizyjnej Top Canal. Od tego czasu wydał wiele książek, z których większość zawiera wywiady z dziennikarzami pracującymi w czasach sowieckich.
Przez dwa lata zasiadał w Radzie Doradczej Glob Investment. W wyborach parlamentarnych 2011 do Sejmu RP kandydował w okręgu 19 z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej, ale nie zdobył mandatu. Był żonaty z producentka filmowa i scenarzystka Barbara Pietkiewicz, ich synem jest dziennikarz Piotr Kraśko. Nina Terentiew była jego drugą żoną.
Jego córka Ewa również była dziennikarką; z TVP2, TVN i TVN Meteo połączyła siły po urodzeniu 18 października 1985 roku. Piotr Krako to polski dziennikarz, prezenter telewizyjny, publicysta i teatrolog urodzony 11 lipca 1971 roku w Warszawie. Reporter Telewizji Polskiej od 1991 roku -2016 ; korespondentka TVP w Brukseli, Rzymie i Waszyngtonie-2008; w latach 2012-2016 szef redakcji Wiadomości TVP1.
W latach 2015-2020 pracował w radiu Tok FM. Od 2016 roku pracuję jako dziennikarz TVN; mój poprzednikoncerty obejmują prowadzenie programu Fakty owiat i współprowadzenie programu Dzień Dobry TVN. Dwukrotny Wiktor w kategorii prezenter telewizyjny oraz Telekamery w kategorii prezenter informacyjny.
Jest synem producentki filmowej Barbary Pietkiewicz i dziennikarza Tadeusza Kraśki oraz wnukiem Wincentego Kraśki. Jego macochą była kobieta o imieniu Nina Terentiew. Krewny dziennikarki Moniki Richardson. Jest absolwentem IX Liceum Ogólnokształcącego im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, a następnie studiował na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.
Pod pseudonimem „Piotr Mucha” współtworzył redakcję pisma licealnego „Ucze Polski” w 1988 i 1989 roku. „Audytorium” było wydawnictwem, z którym był związany. W okresie PRL-u prowadził w Telewizji Polskiej program dla dzieci i młodzieży 5-10-15. Później, po wygraniu telewizyjnego plebiscytu, został spikerem TVP1.
Ponadto opracował medialne Oblicza Mediów oraz magazyn interwencyjny Live. Relował z Rajdu Dakar 2003-2004 dla Telewizji Polskiej. Następnie przeniósł się do Rzymu, aby tam pracować jako dziennikarz.
