Kukuczka Jak Zginął – Jako drugi człowiek w historii Jerzy Kukuczka wspiął się na wszystkie 14 szczytów Himalajów i Karakorum o wysokości ponad 8000 metrów. Początkowo zdobył cztery szczyty zimą i jedenaście szczytów nieodkrytymi drogami. Polski himalaista stosował wiele technik, w tym alpejską w której niewielka grupa ludzi bierze minimum sprzętu, Siege w której wykorzystuje się dużą bazę i stałe obozy przejściowe oraz Solo w której wspinaczka odbywa się bez żadnej pomocy.Po tym, jak Kukuczka wspiął się na ostatni ośmiotysięcznik, jego rywal, Włoch Reinhold Messner, wysłał mu wiadomość: „Nie jesteś drugi – jesteś wielki”.
Obaj mężczyźni rywalizowali o pierwsze miejsce w zdobyciu Korony Himalajów. Obaj zdobyli srebrne medale na igrzyskach olimpijskich. Tego pamiętnego dnia Jerzy Kukuczka i Ryszard Pawowski próbowali wspiąć się na niezdobytą południową ścianę Lhotse 8511 m. Kiedy Jerzy Kukuczka spadł ze ściany w niewielkiej odległości od szczytu, lina pękła i został rzucony na ziemię. Polski alpinista pogrążył się na dwa kilometry w ciemności. Muzeum Historii Polski pierwotnie opublikowało na swojej stronie artykuł zatytułowany “Jerzy Kukuczka nie żyje”. Ta zawartość jest udostępniana na warunkach licencji CC BY-SA 3.0. Jako drugi człowiek w historii Jerzy Kukuczka wspiął się na wszystkie 14 szczytów Himalajów i Karakorum o wysokości ponad 8000 metrów.
Początkowo zdobył cztery szczyty zimą i jedenaście szczytów nieodkrytymi drogami. Polski himalaista stosował wiele technik, w tym alpejską w której niewielka grupa ludzi bierze minimum sprzętu), Siege (w której wykorzystuje się dużą bazę i stałe obozy przejściowe oraz Solo w której wspinaczka odbywa się bez żadnej pomocy.Po zdobyciu przez Polaka ostatniego ośmiotysięcznika jego rywal, Włoch Reinhold Messner, wysłał mu telegram o treści: „Nie jesteś drugi – jesteś wielki”. Walczyli o pierwsze miejsce w zdobyciu Korony Himalajów. Obaj zdobyli srebrny medal na igrzyskach olimpijskich.
Tego pamiętnego dnia Jerzy Kukuczka i Ryszard Pawowski próbowali wspiąć się na niezdobytą południową ścianę Lhotse 8511 m. Kiedy Jerzy Kukuczka spadł ze ściany w niewielkiej odległości od szczytu, lina pękła i został rzucony na ziemię. Niedawno zginął polski alpinista. Ciało znaleziono następnego dnia w szczelinie lodowej.Południowa ściana Lhotse. Strome podejście na trzy tysiące metrów gwarantuje trudny teren. Przekroczenie go było powszechnie uważane za największe himalajskie wyzwanie XX i XXI wieku. Powszechnie uważa się, że Rosjanie Siergiej Bierszow i Władimir Karatajew dokonali pierwszego gruntownego przejścia, które obejmowało pierwsze udane wejście na szczyt.
Obaj rozpoczęli 1 października 1990 roku. Użyli tlenu do przeprowadzenia operacji jak oblężenia. Samotne wejście Słoweńca Tomo Ceseny, które miało miejsce 24 kwietnia, pozostaje punktem spornym i nie jest powszechnie akceptowane jako legalne.licencja. Najlepsi wspinacze na świecie od lat próbowali wspiąć się na południową ścianę Lhotse, aż do sukcesu Rosjan. Jerzemu Kukuczce też się to przytrafiło. Ostatni raz miał miejsce w 1989 roku, zaledwie dwa lata po zdobyciu 14 ośmiotysięczników. I to było dziesięć lat po tym, jak wygrał już pierwszy. Konkretnie Lhotse, które zdobył w 1979 roku od strony zachodniej tzw.
drogą klasyczną z przyjaciółmi Andrzejem Czokiem, Andrzejem Heinrichem i Januszem Skorkiem. Wspinał się stylem alpejskim, czyli szybko, bez tlenu i bez obozów pośrednich. Krzysztof Wielicki, który trzykrotnie próbował zdobyć południową ścianę Lhotse 1985, 1987 i 1989, uważa, że Kukuczka powinien był wyjechać na wyprawę wiosną kilka miesięcy wcześniej. Kierował nim Reinhold Messner. Zapraszał wyłącznie znane osoby, głównie z Europy i Polski. Ja też. Artur Hajzer i ja odwiedziliśmy to miejsce. Swoją drogą, dlaczego Jurek im nie towarzyszył? Między nimi a Messnerem istniała zbyt duża rywalizacja, jak opowiada Wielicki.
I kontynuuje: „Ta podróż się nie udała”, co oznacza, że się nie powiodła. Dlaczego? Każda gwiazda osiąga swój szczyt intelektualny, gdy jest ich tak wiele. Po siedmiu dniach wspólnych prób wspinaczki poddaliśmy się z Arturem z powodu śniegu. Aktorka Joanna Szczepkowska poinformowała nas kilka miesięcy później w „Dzienniku TV”, że wróciliśmy do Polski 4 czerwca 1989 roku, w dniu upadku komunizmu w kraju. Już mieliśmy iść, gdy Kukuczka stwierdził: „Panowie, jeśli nie zdążyliście, to ja idę”. Czy mogę liczyć na to, że przyjdziesz? Ruch ręki Kozakiewicza został przeze mnie naśladowany, kiedy przepraszałem Winnetou, „Przepraszam Winnetou.
właśnie wracamy z trzeciej nieudanej próby i chcesz, żebyśmy od razu rozpoczęli następną?” Więc poszedłem bez reszty z nas. I, o ile Wielicki wie, nigdy nie wrócił. Stan na koniec sierpnia 1989 r. Jerzy Kukuczka, Ryszard Pawowski i Ryszard Warecki ze Śląska, Maciej Pawlikowski z Zakopanego, Przemysław Piasecki z Poznania i Tomasz Kopy z Warszawy lecą do Katmandu, by wspinać się po górach. Leszek Czech, radiooperator; Michał Kulej, lekarz; Elbieta Pitak, dziennikarka TVP z siedzibą w Katowicach; oraz Witold Oklek, operator kamery. Zagraniczni goście, którzy pomogli sfinansować podróż, to Francuz Yves Ballu.
Włoch Floriano Castelnuovo i Szwajcar Fulvio Mariani razem znani jako „westmembersi”.Mówimy o połowie września 1989 roku. Kukuczka już rozbił obóz u podnóża Lhotse, góry bezpośrednio pod Everestem. Wszystkie wyjścia z namiotów skierowane są na południowe zbocze. Aby wszyscy zrozumieli, dlaczego tu spali, gdy tylko otworzyli oczy. – Dwa i pół miesiąca temu postanowiłem wrócić w Himalaje. O co chodzi z wybieraniem południowej ściany Lhotse? Ta ściana nie została jeszcze zdobyta. Słowem: dziki.
