Lejb Fogelman Córka – Lejb Fogelman jest starszym wspólnikiem Greenberg Traurig i polskim prawnikiem. Legia była miejscem jego narodzin. Wraz z Lechem i Jarosławem Kaczyńskimi był absolwentem XLI Liceum Warszawskiego im. W 1967 rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, na którym pozostał do 1969.
Uzyskał stopnie naukowe na Harvardzie w Kolumbii i na Uniwersytecie Stanowym Nowego Jorku po wyemigrowaniu do Stanów Zjednoczonych po wydarzeniach marca 1968 roku. Oprócz dyplomu na Uniwersytecie Paryskim studiował także na Uniwersytecie Moskiewskim w ramach stypendium Fulbrighta od IREX.
Reprezentował wiele dużych banków i innych korporacji w negocjacjach prywatyzacyjnych i fuzyjnych za pośrednictwem swojej spółki prawnej. To znaczy wśród nich. Ponieważ jestem prawnikiem zajmującym się przejęciami przedsiębiorstw m.in. dla Greenberg Traurig. Joachima Lelewela.
Według Lejba Fogelmana Europejczycy nie czuli się już uprawnieni do narzucania swojej woli światu w wyniku kolonializmu i Holokaustu.
Oczywiście, znajomość Lejba Fogelmana jest czymś, do czego wszyscy chętnie się przyznają, bo dzięki temu wydają się bardziej wiarygodni. Znajomość Lejba pokazuje, że jestem osobą akceptującą, a nie antysemitką, stąd zapewne wiąże się to z moją żydowskością. Pytanie jednak brzmi: na jakim etapie jesteśmy w tej chwili?
Mimo to nie jestem zwolennikiem ścigania polityków, bo nie jestem od nich zależny – stwierdził Lejb Fogelman w rozmowie z Robertem Mazurkiem. Pyta o jakość. Klient skarży się, że chiński kelner mówi w jidysz, ale jedzenie jest pyszne -Ugh, myśli, że opanował angielski” – odpowiedział właściciel.
Pamięci Lejba Fogelmana. Historia jego przypadkowego spotkania z Hendrixem w toalecie i poszukiwań haczyków Piaseckiej-Johnson
Nowojorski Żyd wchodzi do koszernej knajpki. Chiński kelner przynosi kartę i siada przy stole. Żydowski klient jest zaskoczony biegłą znajomością języka jidysz podczas rozmowy z chińskim klientem. Właściciel dołącza do gości na deser. Rozporki były rozpięte. W ten sposób nasz pokonany Lejbełe.
„Romek, naprawdę muszę iść na nocnik” – krzyczę. Potem zaprowadził mnie do jadłodajni. Po drodze natknęliśmy się na stoisko, na którym sprzedawano tradycyjne żydowskie potrawy, w tym bliny, placki ziemniaczane, placki ziemniaczane, gefilte fisz i półmiski ryb w galaretce. Do toalety wpada czarny facet z niezwykłą fryzurą.
Co więcej, będziesz czuć zawroty głowy, udając się do toalety po krętych żelaznych schodach. W końcu zatrzymaliśmy się w pobliżu toalet. Oprócz nas jest jeszcze trzech mężczyzn. Duża ilość włosów. „To jest napad!” on krzyczy. Kiedy podniesiecie ręce w geście poddania, oddam moją gotówkę.
‘To jest rabunek!’ to luźne tłumaczenie. Podnieście ręce, a rozdam moją gotówkę! Samce przy kolejnych pisuarach automatycznie podnosiły ręce, słysząc słowa „To jest napad!”. W rezultacie wypróżnili się po całych butach i spodniach. Z powodu braku zrozumienia pozostawałem nieruchomy.
Fogelman, Lejb. Ten, który naprawdę rządzi życiem
Romek milczał, prawdopodobnie pochłonięty dochodzeniem w tematach związanych z ekonomią wiedzy niedoskonałej. Ma zaszczyt być partnerem w wiodącej polskiej kancelarii prawnej. Zarówno Nowy Jork, jak i Polska są teraz częścią jego codzienności. Co się z nim stało po 1968 roku? Jeszcze nie.
W studiu Dzień Dobry TVN gościł prawnik z ciekawą biografią Lejb Fogelman. Pochodzący z Legnicy Lejb Fogelman jest synem krawców. Ukończenie przez niego studiów na Columbii i Harvardzie, dwóch najlepszych uczelniach na świecie, było wynikiem szczęśliwego splotu wydarzeń. Co czuje wobec Polski?
Lejb Fogelman jest niesamowicie wyniosłym i zapatrzonym w siebie narcyzem, jak dowiedziałem się z lektury wywiadu-rzeki Michała Komara. Jest także niezwykle utalentowanym gawędziarzem. Dodatkowo mam świadomość, że taka osoba jest idealnym materiałem źródłowym na znakomitą książkę.
Mój rozmówca wielokrotnie nazywał go „Lonią”, co mocno sugerowało, że znał gwiazdę warszawskiego baru i nie tylko. Choć nie znam go osobiście, z lektury wywiadu-rzeki Michała Komara mogę powiedzieć, że to niesamowicie uczony człowiek, utalentowany gawędziarz, niezwykle zarozumiały i całkowicie zadowolony z siebie narcyz.
Obejmując współczesnego Józefa w Krainie Czarów: „Warto żyć”
W intrygującej rozmowie Michała Komara z Lejbem Fogelmanem „Warto żyć” występują Jimi Hendrix, Włodzimierz Wysocki i Jerzy Grotowski. W „Życiu warto żyć” jest mnóstwo dowcipów i anegdot, ale od czasu do czasu spod tego żydowskiego humoru wyjdzie coś naprawdę wzruszającego.
Dodatkowo, znawca Wielkiego Świata sprzedaje nam trochę więcej niż tylko dominującą filozofię tego świata, nawet while on to upiększa. Nieważne, czy było słonecznie, czy padał deszcz – to nie ma znaczenia. Tak pozostanie przez cały czas trwania naszej dyskusji. Tzw. wszyscy znają Lejba Fogelmana i każdy chce go poznać.
Bo nawet jeśli pierwszego dnia marcowej emigracji do USA był naćpany jointem i nie spotkał przy pisuarze Jimiego Hendrixa, który kupił mu sernik, w 1968 roku w Nowym Jorku – ówczesne Państwa Osi, jak przyznaje – wciąż mógł go spotkać… Mick Jagger mógł zrobić to samo z sernikiem. Moja prawda i nikogo innego.
Nasz bohater mógł zabiegać o względy swojej przyszłej żony, popijając kieliszek spirytusu wzbogaconego mózgiem Lenina, Brigitte Bardot i on mogli pożreć krewetki w zarezerwowanej dla wtajemniczonych żydowskiej restauracji na Riwierze Francuskiej, a starszy Wiaczesław Mołotow mógł przeglądać prasę w tej samej moskiewskiej biblioteki.
Pomijając takie głupoty, jak krytykowanie Sartre’a za wyrażanie idei maoistycznych, wyjazd na wakacje z radykałami z włoskiej Lotta Continua, zjazd na jaku z Mount Everest z chorym kuzynem, wdawanie się w bójkę w barze z Alice Cooperem czy świętowanie rocznicy Rewolucji Październikowej w domu przyjaciela.
Włodzimierza Wysockiego – gdzie Fogelman miał spotkać swoją wielką miłość. Okładka książki z autoironicznym pawiem jest doskonałą metaforą podejścia bohatera do opowiadania historii: Lejb Fogelman jest fantastyczny i pozytywnie nastawiony do życia. Poza tym czytanie sprawia czytelnikowi radość.
Bo wszystko w życiu Fogelmana jest piękną żydowską historią, jak ta o jego ciotce Fradli, która była tak okropna w kuchni, że zapragnął komunizmu, gdy tylko przekroczył nogę w swoim domu na Brooklynie. Oprócz potężnego ładunku ciepła ukrytego pod cynizmem, opowieść jest naturalnie pełna aluzji literackich.
Przykład: „Kochali mnie i chcieli zapewnić mi bezpieczną przyszłość” – zauważa o nieudanej próbie skojarzenia go z córką piekarza i jego wyobcowaniu ze starego świata nowojorskich Żydów. Trzy potrzeby życia to narodziny, karmienie i śmierć, ponieważ przeprowadziłam z nią wiele pogłębionych wywiadów.
Powiedzieli, że ponieważ jest młody, naiwny i nieświadomy otaczającego go świata, nigdy nie dowie się, że spokój można osiągnąć pracując jako piekarz, grabarz czy położna. Równie ważny jest Romek. Krótko mówiąc, każdy ma potencjał, aby wygrać lub przegrać. Jednak nigdy w pełni nie powróci do zdrowia po trzech rzeczach.
