Marcin Janusz Rodzice – Gdy Jacek Janusz miał zdawać maturę, rodzice dali mu dwie możliwości: studiowanie nauk ścisłych lub grę w siatkówkę. Zainteresował się lekką atletyką podczas pierwszej klasy liceum, ale ostatecznie zdecydował się na karierę inżyniera. Mimo to dalej uderzał w piłkę w AZS na krakowskiej uczelni, gdzie był studentem. Oczekiwano, że jego własny syn pójdzie w ślady rodziców jako architekt, ale zamiast tego wykorzystuje swój bystry intelekt do czegoś zupełnie innego. I dopiero zaczyna jako strateg gry dla Polski w ostatniej rundzie mistrzostw świata.
Imię, prawie z kwadratu polskie nazwisko, gra zarówno w reprezentacji Polski, jak iw polskiej PlusLidze… W teorii wszystko ma sens . Jednak prawdy jest więcej niż na pierwszy rzut oka. Kiedy bliżej przyjrzymy się Marcinowi Januszowi, nasuwają się pytania, bo jego pochodzenie nie jest do końca jednolite. Co należy uznać za kuriozum. Chociaż pochodzenie i obywatelstwo Marcina Janusza stawiają go poza naszymi normami kulturowymi, jest on podstawowym rozgrywającym reprezentacji Polski. Trzeba jednak pogrzebać nieco dalej, by dotrzeć do początków gracza.
Fascynująca jest również przeszłość zawodnika. Sportowiec swoje lata młodości spędził w Nowym Sączu, gdzie urodził się 31 lipca. Ta urocza małopolska wieś niekoniecznie kojarzona jest jako kolebka siatkówki, ale nie bez znaczenia jest fakt, że tutaj urodził się wyjątkowy zawodnik. Jego rodzice, oboje inżynierowie projektanci, bez wątpienia zaszczepili w nim szacunek dla edukacji i dążenie do odniesienia sukcesu. Ponadto interesujące byłoby dowiedzieć się więcej o pochodzeniu rodziców.Jego ojciec Jacek Janusz kieruje Wydziałem Budownictwa Starostwa Powiatowego w Nowym Sączu, matka Amal pochodzi z rodziny o polsko-algierskich korzeniach.
Dziadek Marcina ze strony matki pochodził z Algierii. Jak wynika z wywiadu, którego Jacek udzielił “Przeglądowi Sportowemu”, Amal urodziła się w Polsce, ale część dzieciństwa spędziła w Algierii. Postanowiła studiować w rodzinnym kraju i tam, w Krakowie, spotkała swojego przyszłego małżonka. Jego wzrost 191 centymetrów może mieć na to jakiś wpływ. Marcin Janusz jest najbardziej znany jako zawodowy siatkarz. Odkąd po raz pierwszy wszedł na rynek pracy w 2011 roku, zgromadził imponującą listę wyróżnień. Grał w wielu prestiżowych polskich klubach aż do podpisania kontraktu z „Dream Team” Grupy Azoty ZAKSA Kdzierzyn-Kole w 2021 roku.
Dwa tytuły mistrza Polski, trzy puchary Polski, Superpuchar Polski i Liga Mistrzów należały do jego najważniejszych krajowych osiągnięć. W barwach swojego kraju zajął drugie miejsce na Mistrzostwach Świata 2019 i trzecie na Mistrzostwach Świata 2022. Zdobył też trzy medale Ligi Narodów srebro w 2021 i brąz w 2019 i 2022. Marcin Janusz to prawdziwy reprezentant polskiej siatkówki; jest lubiany i szanowany, a do tego nadal jest w szczytowej formie fizycznej. Kiedy Benjamin Toniutti, kapitan niebiesko-biało-czerwonych i jeden z najlepszych rozgrywających świata, zdecydował się opuścić ZAKSĘ po sześciu sezonach w Kdzierzynie-Kolu , sprowadzili na jego miejsce Marcina Janusza.
Chociaż uważam to za ogromną przeszkodę, wierzę, że sprostam zadaniu. Jestem podekscytowany dołączeniem do kadry Kdzierzyn-Kole i szansą na rywalizację na najwyższym poziomie. Nowy rozgrywający Grupy Azoty ZAKSA Kdzierzyn-Kole powiedział po podpisaniu kontraktu, że ZAKSA to klub, który umożliwia rozwój każdemu zawodnikowi. To widać, bo prawie każdy zawodnik, który tu był a przynajmniej zdecydowana większość siatkarzy w końcu awansuje na wyższy poziom. Facet z Nowego Sącza zaczął swoją przygodę ze sportem, bo jego ojciec Jacek grał w siatkówkę w AZS Kraków za dnia.
Ojciec przynajmniej raz w tygodniu zabierał mnie na turnieje w okolice Nowego Sącza. Wyjazdy z nim w różne miejsca zawsze były punktem kulminacyjnym mojego tygodnia. Teraz była „nasza” kolej. Po powrocie do domu od razu dołączyłem do kolegów na podwórku, aby kontynuować grę w siatkówkę z tatą. O dziwo, w tamtych czasach ludzie naprawdę interesowali się sportem. Piłkarz przyznaje: „Przyniosło mi to dużo szczęścia”. w jednym z wywiadów.Pierwszy trener, który dostrzegł potencjał młodego chłopca, to Kazimierz Mordarski, dyrektor Uczniowskiego Klubu Sportowego przy Szkole Podstawowej nr 20 w Nowym Sączu.
Nie mam pojęcia, czy nadal jest trenerem, ale był pierwszą osobą, która mi pomogła. Nalegał, żebym natychmiast odwiedziła jego klub nocny. Zwykle znajdował się najbliżej lokalizacji. Mimo dzielącej nas odległości jego słowa wystarczyły, by mnie przekonać. Kiedy miałem dziewięć lat, powiedział mi, że mam potencjał wykraczający poza zwykłą zabawę. Wyraził ten pogląd wcześnie; być może dlatego, że jestem wysoki i stosunkowo dobrze zorganizowany, nie zrobiło to na nim wrażenia. Dorozpocząć, zaangażowałem się w grę w siatkówkę dwójek i trójek. Marcin mówi: „Zacząłem bardzo szybko, bo nie mogłem się doczekać, kiedy zostanę siatkarzem”.
Pierwsze zwycięstwa Marcina na skalę ogólnopolską przypadły na sportową małą siatkówkę.Dzięki prezydentowi Konradowi Piechockiemu przez jakiś czas uczęszczał do gimnazjum, po czym przeniósł się do renomowanego liceum w Bechatowie, gdzie w reprezentacji Skry rozwijał swoje umiejętności siatkarskie.Ze względu na to, że urodziłem się o cały rok za późno, nie mogłem uczęszczać do Szkoły Mistrzostwa Sportowego. A kiedy zaproponowano mi posadę w kolejnym, odmówiłem, bo nie chciałem, żeby inne wpływy zakłóciły mój postęp naukowy. Myślę, że to była najlepsza możliwa opcja. Kiedy byłem w ostatniej klasie liceum, byłem rozdarty między kontynuacją gry w siatkówkę a kontynuowaniem nauki na politechnice. Oboje moi rodzice pracują w tzw.
