Philippe Pozzo Di Borgo Wikipedia – Korsykańsko-francuski przedsiębiorca Philippe Pozzo di Borgo jest dyrektorem Pommery i wcześniej był właścicielem słynnego paryskiego hôtel particulier, którego obecnie używa jako sali bankietowej. Francuski książę Pozzo di Borgo i markiza de Vogue mieli drugiego syna o imieniu Philippe. Ten szlachecki dom istnieje od początku XVI wieku. Wszedł do branży szampańskiej po ukończeniu formalnej edukacji. Philippe wcześniej pracował jako menedżer w Mot & Chandon, zanim został dyrektorem firmy.W 1993 roku, podczas lotu na paralotni, Philippe di Borgo uległ wypadkowi.
w wyniku którego doznał czterokończynowego porażenia cukrzycowego. Wykorzystał swoją niepełnosprawność jako pretekst, by spróbować się zabić, dusząc się rurką tlenową. Film dokumentalny A la vie, à la death, wydany w 2003 roku, był kroniką historii Philippe’a i Abdela. Filmy takie jak „Nietykalni” 2011 „Oopiri” 2016, „Nierozłączni” i „The Upside” 2019 opowiadają fragmenty swojej narracji. O swoim czasie spędzonym ze swoim algierskim asystentem, Abdelem Sellou, opisał w swoim pamiętniku A Second Wind, który posłużył jako podstawa dla obu filmów. Philippe Pozzo di Borgo ur. 14 lutego 1951 jest dyrektorem Pommery i byłym właścicielem zabytkowego paryskiego hôtel particulier, którego obecnie używa jako sali bankietowej.
Jest pochodzenia korsykańskiego. Francuski książę Pozzo di Borgo i markiza de Vogue mieli drugiego syna o imieniu Philippe. Ten szlachecki dom istnieje od początku XVI wieku. Wszedł do branży szampańskiej po ukończeniu formalnej edukacji. Philippe wcześniej pracował jako menedżer w Mot & Chandon, zanim został dyrektorem firmy.W 1993 roku, podczas lotu na paralotni, Philippe di Borgo uległ wypadkowi, w wyniku którego doznał czterokończynowego porażenia cukrzycowego. Próbował popełnić samobójstwo, dusząc się rurką tlenową z powodu swojej niepełnosprawności.
Film dokumentalny A la vie, à la death, wydany w 2003 roku, opowiada historię Philippe’a i jego algierskiego pomocnika, Abdela Sellou. Nietykalni 2011, Oopiri 2016, artykuł hiszpański Nierozłączni 2016 i The Upside 2017 to filmowe adaptacje prawdziwej historii czterech przyjaciół. Jego autobiografia „A Second Wind” posłużyła za inspirację dla tych filmów. Korsykańsko-francuski przedsiębiorca Philippe Pozzo di Borgo jest dyrektorem Pommery, a wcześniej był właścicielem słynnego paryskiego hôtel particulier, którego obecnie używa jako sali bankietowej. Francuski książę Pozzo di Borgo i markiza de Vogue mieli drugiego syna o imieniu Philippe.
Ten szlachecki dom istnieje od początku XVI wieku. Wszedł do branży szampańskiej po ukończeniu formalnej edukacji. Philippe wcześniej pracował jako menedżer w Mot & Chandon, zanim został dyrektorem firmy. W 1993 roku, podczas lotu na paralotni, Philippe di Borgo uległ wypadkowi, w wyniku którego doznał czterokończynowego porażenia cukrzycowego. Próbował popełnić samobójstwo, dusząc się rurką tlenową z powodu swojej niepełnosprawności. A la vie, à la death , film dokumentalny wydany w 2003 roku, opowiada historię Philippe’a i jego algierskiego pomocnika, Abdela Sallou.
The Intouchables 2011 był filmem biograficznym inspirowanym ich życiem, podobnie jak indyjski film Oopiri 2016, argentyński film Inseparables 2016 i amerykański film The Upside 2019. Filmy zostały zaadaptowane z jego autobiografii A Second Wind. Artykuł w Wikipedii „Philippe Pozzo di Borgo” jest dostępny tutaj na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0. Wypadek na paralotni, w wyniku którego Philippe, syn francuskiego szlachcica, został sparaliżowany w 1993 roku. nawet próbował popełnić samobójstwo, dusząc się rurką tlenową.
Ale jego nastrój poprawił się, gdy zatrudnił Abdela Sellou, byłego skazańca i niedawnego imigranta z Algierii, który potrzebował zatrudnienia, aby sprostać wymogom płacowym swojej francuskiej wizy.Nie sympatyzował z moją trudną sytuacją. Miał niesamowite poczucie humoru, był lekceważący i bezczelny. Philippe pomyślał:„ Nie wiedziałem, co się ze mną stanie i nagle znów zacząłem cieszyć się życiem. W końcu znalazłam swojego mężczyznę. Nie obchodzi mnie, czy zostanie wypuszczony z więzienia. Desperacko go potrzebowałam. A potem zostaliśmy przyjaciółmi.Abdel często był zatrzymywany za przekroczenie prędkości w Rolls-Royce Philippe’a.
ale obaj zgodzili się na policyjne śledztwo, twierdząc, że Abdel zabierał swojego podopiecznego na izbę przyjęć z obawy, że ma atak. Nawet wózek inwalidzki Philippe’a został zmodyfikowany, aby mógł ścigać się z dużą prędkością z Sellou przypiętym do pleców.Aby wrócić na właściwe tory na nadchodzące trudne dni, potraktował mnie tak, jak na to zasługiwałem. Nie potrzebujesz niczyjej litości. Nie ma sensu użalać się nad sobą. Ktoś, kto się nad tobą lituje, nie może się tobą opiekować. mówi Filip.Francuski film Nietykalni powstał na podstawie bestsellerowej powieści Philippe’a Drugi wiatr, którą napisał w 2001 roku o swoim życiu i dziwnej przyjaźni z Sellou.
Ogromny triumf finansowy we Francji. W 2016 roku remake’i ukazały się w Argentynie i Indiach, a w 2018 Kevin Hart i Bryan Cranston zagrali m.in.n hollywoodzka adaptacja zatytułowana The Upside.
Upside: The Movie oparty na prawdziwej historii z Bryanem Cranstonem i Kevinem HartPhilippe Pozzo di Borgo, urodzony 14 lutego 1951 roku w Paryżu w rodzinie korsykańskiej szlachty, jest francuskim biznesmenem. Po wypadku na paralotni w 1993 roku, w wyniku którego został sparaliżowany, opisał swój powrót do zdrowia w książce zatytułowanej Le Second Souffle. Film Intouchables został zainspirowany jego życiem i więzią, jaką łączył go ze swoim opiekunem.
Abdelem Yasminem Sellou. Oprócz bycia najczęściej oglądanym francuskim filmem poza Francją, film ten odniósł ogromny sukces na całym świecie. W wyniku jego komercyjnego sukcesu inne wersje filmu, takie jak amerykański film The Upside , zostaną przerobione w innych językach. Zrezygnował ze swojego pałacowego Hotelu Pozzo di Borgo w 2010 roku.W 2013 roku Philippe Pozzo di Borgo został oficjalnym ambasadorem organizacji Wheeling Around the World Alexandre’a Bodarta Pinto.Aby walczyć z eutanazją, w 2015 roku poparł grupę „Uwolnij, ale nie zabijaj”.W 2016 roku został honorowym prezesem.
