Stanisław Janecki Córka Choroba – Urodzony 7 listopada 1955 roku Stanisław Janecki jest wybitnym polskim dziennikarzem i osobą publiczną. Zgodnie z pracą magisterską zatytułowaną „Matejko”. Autor „Historii i Smaku” studiował na Uniwersytecie Warszawskim imienia Jana III Sobieskiego.Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1974-1979. Jego praca doktorska z zakresu Historii i Teorii Kultury stoi w zawieszeniu. w tym momencie .
Twierdzi także, że posiada stopnie naukowe z fizyki i filozofii, jednak nie zostało to udowodnione [wymaga przypisu]. Dzięki hojności Rijksmuseum w Amsterdamie i stypendium Instytutu Maxa Plancka w Niemczech mógł studiować zarówno w Rijksmuseum, jak i Amerykańskiej Agencji Informacyjnej w Waszyngtonie.
Przez 17 lat był śledczym, a później zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Wprost”. W lutym 2007 zastąpił Piotra Gabryela na stanowisku redaktora naczelnego i pełnił tę funkcję do lutego 2010. Dodatkowo od maja 2009 roku aż do jego rozwiązania był redaktorem naczelnym dwutygodnika „Wprost Światło”.
W 2010 roku odszedł z „Wprost” z dniem 1 lutego. Rezygnacja została powiązana częściowo ze sprzedażą większościowego pakietu udziałów w działalności wydawniczej tygodnika – AWR „Wprost” na rzecz Platformy Mediowej Point Group SA . Od kwietnia 2010 roku regularnie pisuje artykuły do gazety „Fakt”. Zastępca Dyrektora ds. Dziennikarstwa TVP1 od 11 maja 2010 r. do 22 września 2010 r.
Komisja Etyki TVP SA w raporcie z czerwca 2010 roku stwierdziła, że Stanisław Janecki naruszył obowiązujące w tej organizacji „Zasady etyki dziennikarskiej w Telewizji Polskiej” oraz „Wytyczne dotyczące postępowania dziennikarzy TVP SA podczas kampanii wyborczych i wyborów”. Od 2008 do 2011 roku był komentatorem „Antysalonu Ziemkiewicza” TVP Info, w którym poruszał różnorodne tematy dziennikarskie. Dział dziennikarstwa TVP1 mianował mnie na stanowisko zastępcy dyrektora 3 marca 2011 roku .
Od czasu dołączenia do Obserwator.com w sierpniu 2012 roku pełni funkcję dyrektora generalnego firmy. Publikacja internetowa WPolityce.pl i tygodnik „W Sieci” zaangażowały go jako współpracownika w lutym 2013 r. Od debiutu programu w kwietniu 2016 roku jest współgospodarzem programu „W głębi wzroku” w TVP Info. Obecnie pełni funkcję prezesa Common Case .
Przypadki nierzetelności dziennikarskich Janeckiego zostały udokumentowane w 2017 roku przez magazyn „Press”. W materiałach promocyjnych wspominano zarówno o atmosferze politycznej w Holandii, jak i o fikcyjnym członku sztabu NATO w Brukseli, Ronaldzie van der Werve. Pojawiły się zarzuty , że powiązania polityczne i praktyki kontroli redakcyjnej Janeckiego podważają jego profesjonalizm jako dziennikarza. Według środowych danych Państwowej Komisji Wyborczej, które podała „Gazeta Wyborcza”, Radio Wnet zarobiło w ubiegłym roku od PiS 143 tys.
zł, a Stanisław Janecki otrzymał od partii 40 000 zł. Zamierzając zatrudnić obsługę PR PLN – polski dziennikarz i dyrektor Radia Wnet Krzysztof Skoroski wygłosił niedawno następującą wypowiedź: „Nie mam sobie nic do zarzucenia, nie mam nic do ukrycia”. Według Janeckiego w wolnym czasie wykonał zlecenie PiS, a uzyskane pieniądze przeznaczył na pokrycie kosztów leczenia przewlekle chorej córki .
Gospodarz programu „Tomasz Lis na żywo” w TVP2 i redaktora naczelnego „Newsweeka Polska” Tomasza Lisa te argumenty nie przekonują. – Jak wynika z wpisu Lisa na blogu NaTemat.pl, klezmer pana Kaczyńskiego, moralista Skowroski, dostarcza kolejnych dowodów na całkowitą degenerację moralną, usprawiedliwiając to żałosne sponsorowanie.
Wydaje mi się, że łatwo jest współczuć choremu dziecku i jego rodzinie, ale Stanisław Janecki zwraca uwagę, że trzeba mieć bardzo niski poziom moralny, aby usprawiedliwiać swoje postępowanie obrzydliwą manipulacją emocjonalną.
.Leszek Pielowski był bardzo produktywnym artystą w lata przed wybuchem II wojny światowej. Do jego najsłynniejszych kreacji zaliczają się role Radlicza w filmie Wrzos Juliusza Gardana oraz Stefana Jaracza w teatrze Ateneum. Jego współpracownicy i inni wykonawcy zapamiętają go jako genialnego wykonawcę, ale zapamiętają go przede wszystkim jako hałaśliwego młodego człowieka, który lubił robić im psikusy.
W ten sposób opisuje go także najbliższa rodzina artysty. Rok po rozpoczęciu wojny światem artystycznym i rodziną Popielowskiego wstrząsnęła wiadomość o samobójstwie gwiazdy. Z tragicznym końcem Popielowskiego wiąże się inspirująca historia odwagi i dobroci podczas ciężkiej okupacji.
Później dał się poznać jako aktor Oleg Popielowski. Zarówno Oleg, jak i jego starszy brat Igor urodzili się w Woroneżu 1 kwietnia 1905 roku; Igor był pierwszym dzieckiem małżeństwa rodziców Olega. Oleg dorastał w domu prawosławnym, gdzie nauczył się także języka rosyjskiego.
Tata Olega był sanitariuszem armii carskiej podczas I wojny światowej, a później pomógł Białym wygrać wojnę domową w Rosji. Po zakończeniu wojny w 1919 r. rodzina Popielowskich przeniosła się do Równego, znajdującego się wówczas w niepodległych granicach Polski.
Popielowscy dołączyli do wielu innych rosyjskich rodzin, które po rewolucji bolszewickiej uciekły do Polski i osiedliły się tam, uzyskując ostatecznie obywatelstwo polskie. Wodzimierz Popieowski został lekarzem wojskowym w Polsce dzięki wybitnej służbie na froncie.
W 1922 roku Walentyna Pielowska odebrała sobie życie, wywołała zamieszanie w rodzinie. Marianna Użyska, córka radcy stanu Konstantego Konstantinowicza Uszyskiego i wnuczka wybitnego pedagoga rosyjskiego Konstantina Dmitrijewicza Uszyskiego, wyszła za mąż za Wodzimierza w 1923 roku.
Ojciec i matka Olega poznali się, gdy negocjował zakup majątku Marianny w Ranikkach nad Horynem. Rozległy majątek będący niegdyś własnością rodziny Uszyskich został zniszczony przez bolszewików w czasie działań wojennych.
Marianna i Wodzimierz nie zdecydowali się na sprzedaż gruntu, aby móc na nim zbudować nowy dom. Wodzimierz Popieowski miał z Uszyskami po śmierci pierworodnego syna Wodzimierza 28 maja 1924 r. jeszcze czworo dzieci: Mariannę 28 czerwca 1929 r., Olgę 27 grudnia 1932 r. i Dymitra 13 stycznia 1929 r. , 1935 .
Jego starszy brat Igor ożenił się 4 lipca 1930 r., a 1 sierpnia 1930 r. urodził mu się syn imieniem Jerzy. Po śmierci pierwszej żony ożenił się ponownie, tym razem z Natalią Stiepanowną Tiszczenko, zwaną pieszczotliwie „Tulią”. „przez swoich bliskich. Szeptano, że jest dziedziczką fortuny. Według przyrodniej siostry Olega, Marianny Jurkiewicz, macocha zawsze go kochała i wspierała, mimo że miał napięte stosunki z ojcem.
Oleg uczęszczał do Gimnazjum Rosyjskiego w Równem, po przeniesieniu się tam w latach dwudziestych XX wieku. Był znakomitym uczniem, w przeciwieństwie do swojego leniwego rodzeństwa, ale z jakiegoś powodu został wydalony na miesiąc przed planowanym ukończeniem studiów. Próbując wzbudzić zainteresowanie syna bronią, ojciec ostatecznie dał mu karabin Monte Christo.
Kiedy Oleg zaczął strzelać do kurczaków z wolnego wybiegu na podwórku, odkrył, że odpowiedzialny za to nauczyciel wychowania fizycznego w rzeczywistości był właścicielem ptaków.Nie wynika, aby przed wojną uczęszczał na zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim,byćmożewięcuczęszczał do prywatnejSzkołyNaukPolitycznych.
