Sultan Murad Syn Selima – Pierwszy syn sułtana Selima II Pijaka (wówczas księcia) i sułtanki Nurbanu, urodził się w 1546 roku. Rola Murada w przedstawieniu była raczej niewielka.Jego ciotka Mihrimah dała mu ciężarną świnkę o imieniu Safiye, a on w końcu spotkał się z rodzicami pod koniec serii. Murad twierdził, że Safiye, wenecka szlachcianka z Mihrimah, która była wrogami Nurbanu, dlatego Nurbanu nie odnosiła się do niej życzliwie.Safiye była jedyną kobietą, którą poślubił w serialu. Urodziła Yahye Iskender, Humasah, Fahriye, Mihrimah, Fatme i Mehmeda III. Ze swoich związków z innymi kobietami spłodził siedemnastu chłopców.
Safiye, Sahihuban, Semsiruhar, Nazperver, Mihriban, Fahriye i Fulane to imiona siedmiu żon Murada.Miał trzydzieści dwa choć mówi się, że miał ponad sto dzieci: Mehmeda, Osmana, Mustafę, Bayezida, Abdullaha, Selima, Suleimana, Cihangira, Mahmuda, Murada, Abdula Rahmana, Hasana, Ahmeda, Yakupa, Alemsaha, Yusuf, Huseyin, Korkut, Ali, Isak, Omer, Aladyn, Davud, Ayse, Fatma, Hatice, Mihrimah, Fahriye, Mihriban, Rukiye i Amriye. Yahye, syn księcia, był jednym z wielu jego potomków.Murad zastąpił swojego ojca Selima jako sułtan w 1574 roku. Miał duże doświadczenie jako gubernator Manisy, ale nigdy go nie wykorzystał, ponieważ wolał zostać w domu ze swoją żoną Safiye i unikać bitwy.
Podobno był genialnym władcą. Pierwsze znaczące powstanie janczarów miało miejsce za panowania Murada III. Jego administracja wyznacza początek upadku Imperium Osmańskiego od szczytu potęgi i znaczenia za czasów Selima II, kiedy to zostało utrzymane w całości dzięki wysiłkom Mehmeda Sokolla. Chociaż Murad nie lubił wielkiego wezyra, pozycja Sokollu na dworze zmalała na długo przed jego śmiercią w 1579 roku. Safiye, jedna z jego żon, oraz matka Nurbanu, Valide Sultan i koregentka, miały duży wpływ na podejmowanie przez niego decyzji w sprawy polityczne.
Każdego ranka Murad spędzał pół godziny na modlitwie, a drugą połowę na pisaniu. Potem przynoszono przekąskę, a ponieważ miał słabość do smakołyków, musiało to być coś wyjątkowego. Sułtan spędził następną godzinę na czytaniu i kontemplacji. Jego hobby obejmowało czytanie i malowanie miniatur, był dwujęzyczny w języku perskim i arabskim. Członkowie dywanu byli częstowani jego występami cztery razy w tygodniu. Następnie spędził następną godzinę, leniwie wędrując po wypełnionych zwierzętami i fontannami pałacowych ogrodach. Karły i niemowy stanowiły większość jego świty.
Ich obowiązkiem było zabawianie sułtana. Kiedy wrócił do zamku, poczytał jeszcze trochę — tym razem podczas lunchu. Spędziwszy zaledwie pół godziny na posiłku, wrócił do ogrodu i pozostał tam tak długo, jak mu się podobało. Potem znowu się modlił. Potem, aż do wieczornej modlitwy, bawił panie przez godzinę lub dwie. Mógł wrócić do swojego pokoju lub, jeśli wolał, mógł wybrać się na kolejny spacer po ogrodach z krasnoludami i bufonami, a może po prostu usiąść i poczytać. Zwlekał z obiadem dłużej niż z lunchem, kontynuując rozmowę ze swoimi przyjaciółmi przez kolejne dwie godziny po tym, jak się ściemniło. Następnie odmówiono ostatnią modlitwę. Według doniesień Murad był zwolennikiem tej rutyny.
Murad zebrał tysiące listów do swojego duchowego przewodnika, niejakiego Sucy Dede, w książkę zatytułowaną The Book of Dreams. Duchowe przebudzenia Murada są opisane w wielu relacjach. Wiele jego snów dotyczyło fantastycznych scenariuszy, takich jak chodzenie po wodzie, pójście do nieba i strumienie mleka tryskające z jego palców lub ojciec rozbierający go do naga i sadzający na kolanach. Sułtan często widywał Mahometa w swoich snach; raz nawet usiadł Mahometowi na kolanach i pocałował go w usta.Latem 1583 roku dostał ataku epilepsji tak silnego, że jego przyjaciele myśleli, że umarł, grając w jedną ze swoich ulubionych gier.
w której jeździł na koniu pośród niemych niewolników dosiadających wolniejszych wierzchowców i ciął ich biczem. Ostrzeżenie przyszło jednak zbyt wcześnie. Jednak w 1595 roku Murad zmarł po ataku epilepsji.Murad oprócz epilepsji doświadcza impotencji. Matka prawdziwego sułtana Valide, Nurbanu, nie pochwalała monogamicznego stylu życia syna nadal miał tylko jednego męskiego potomka, co groziło końcem dynastii i częstotliwości, z jaką konsultowała się z konkubiną. Sułtan przyjął od swojej siostry Ismihan dwie niewolnice w piątym lub szóstym roku swojego panowania. W alkowie stało się jasne, że nie sprosta wyzwaniu. Całkowicie stracił zdolność do utrzymywania stosunków seksualnych z kimkolwiek.
Jego mama rozpoznała zaklęcie Safiye. Kazała eunuchom przesłuchać wielu pomocników jej zięcia, ale nawet tortury nie mogły ujawnić, kto jest za to odpowiedzialny. Nurbanu kazała nadwornym lekarzom szukać odpowiedzi na bezpłodność jej syna. Zadanie zostało przez nich wykonane zbyt dobrze. Ponieważ ich leki są tak ukierunkowane, jednym z efektów ubocznych jest zwiększone pragnienie zaangażowania się w aktywność seksualną. Apotem Murad stał się kobiecą maszyną. Pod koniec życia podobno spłodził około 130 synów i nieznaną liczbę córek poprzez regularne kontakty z 40 konkubinami. Murad ma najwyższy wskaźnik urodzeń w historii.
Murad III wprowadził rewolucyjną koncepcję; pomógł czarnym eunuchom osiągnąć wyższość. W 1582 roku zdjął z białych eunuchów obowiązek strzeżenia najświętszych miejsc w meczetach – grobowca Mahometa w Medynie i świątyni Al-Kaaba w Mekce. Opiekę nad nimi powierzył swojemu eunuchowi, Habesinowi Mehmedowi Adze, Etiopczykowi, który był szefem haremu. Mimo że biały kapi agasi był odpowiedzialny za nadzorowanie eunuchów jako całości, w ostatnich latach coraz więcej Afrykanów rekrutowano do służby jako strażnicy haremu. W Pałacu Topkapi sułtan zatrudniał około 1200 eunuchów, w tym aż 1200 eunuchów.
