Sylwia Gregorczyk-Abram Chory Syn – W śledztwie dotyczącym nadużycia uprawnień przez funkcjonariuszy granicznych reprezentowała m.in. irańską działaczkę na rzecz praw kobiet. Reprezentuje Wolne Sądy przed organami UE. Więźniarki ze Strajku Kobiet dzwonią do niej, bo wiedzą, że mogą liczyć na jej pomoc. Sylwia Gregorczyk-Abram, adwokat i współzałożycielka Wolnych Sądów, powiedziała: „Wierzę, że istotą naszego zawodu jest pomaganie słabszym”.Od najmłodszych lat chciała zostać prawnikiem. Dzieciństwo spędziła przy biurku ojca w prokuraturze okręgowej w Garwolinie.
Zabrał ze sobą Sylvię do biura. Oczami wyobraźni widzi siebie jako młodego chłopca bawiącego się z prokuratorami i prawnikami, wyrzucającego papierowe samoloty przez okno na ulicę poniżej. Wydawało się tylko nieuniknione, że okaże się, jak kumple jej taty. Swobodnie wyznaje, że nie miała alternatywy. Wykształcenie i doświadczenie, które zdobędzie jako prawnik, zapewnią jej możliwość zmiany świata. Zawsze była bardzo dostrojona do swojego otoczenia i miała zdecydowane opinie na temat wielu rzeczy, które widziała jako dziecko.Patriarcha rodu Sylwia była notariuszem. Gdy miała 12 lat, on zmarł. Dostarczając klientowi pojazd wcześnie w sylwestra popularny czas, kiedy ludzie wychodzą i załatwiają sprawunki, wpadł w poślizg i zginął.
Sylwia i jej pielęgniarka zostały porzucone. Dwaj najstarsi bracia już dawno wyruszyli na własną rękę. Dopiero w liceum poznała ludzi, którzy podzielali jej wrażliwość i ambicje; w szkole podstawowej nie miała pojęcia, kim jest. Ze względu na swoje współczucie czuła się zobowiązana do działania w obliczu zła. Ma to zalety, ale i wady, ponieważ może prowadzić do nadmiernej liczby zachęt i obowiązków. Dla niej każdy przedmiot jest ważny. W końcu nie będzie ich rozróżniał, bo jak mógłby? O ilu więcej jest uchodźców niż aresztowanych w ramach protestów? Każdą z nich ceni jednakowo. Ponieważ wierzy, że życie każdego człowieka jest wyjątkowe, nie przywiązuje dużej wagi do tragedii.
Czego nauczyła się w bolesny sposób Do tego momentu życie Sylwii przypominało amerykańską bajkę o genialnym, mądrym, dobrym i wspaniałym prawniku. W szkole znajdowała radość pod każdym względem. Ktoś mógłby powiedzieć: „Jestem nudziarzem”. Kodowanie i procedury są dla mnie interesujące. W szkole radziłem sobie naprawdę dobrze. Przechwala się: „Byłam w pierwszej piątce i skończyłam z wyróżnieniem”. Bez wątpienia ma wzniosłe cele. Aby jednak zdobyć stypendium, musiała mieć oceny A+. Wydała na tę parę łącznie 1700 dolarów. To była znaczna kwota. Dzięki wysokiemu GPA zdobyła stypendium na studia w Manchesterze.
Pracę w call center Citibanku rozpoczęła na trzecim roku studiów i do dziś twierdzi, że obsługa systemu bankowego jest bardzo trudna nie ma ścisłego umysłu, a lekcje, które tam wyniosła, w dużej mierze przygotowały ją do nienawiść, która jest miarą we współczesnym społeczeństwie. Po raz pierwszy doświadczyłem okrucieństwa innych. Czuli się chronieni i niezauważeni przez pośrednika. Miała fatalne wyniki w sprzedaży, ale była konsekwentnie nagradzana za doskonałą obsługę klienta. To było coś, czego po prostu nie mogła osiągnąć. Mimo to po ukończeniu studiów udało jej się szybko dołączyć do warszawskiego biura globalnej firmy prawniczej Clifford Chance.
Jej przyszły mąż był osobą, którą tam poznała. Spodziewałem się łatwego przejścia do świata biznesu. Chciałem być częścią wybitnej praktyki prawniczej, w której mógłbym zarobić na solidne życie. I dostarczono zgodnie z reklamą. Na początku tego roku zawiązałam węzeł. Byliśmy u szczytu kariery we wczesnych latach dwudziestych. Przecież było nas na to stać, więc wzięliśmy kredyt i jak wspomina, przeprowadziliśmy się do przestronnego mieszkania w Warszawie. Miała syna w wieku 27 lat, kiedy była w ciąży. Potem nagle sytuacja się zmieniła. Zawsze mnie rozśmieszało, gdy kandydaci polityczni podczas kampanii wyborczych obiecywali, że uczynią świat lepszym miejscem dla przyszłych pokoleń.
Jednak taka jest rzeczywistość. Jako prawniczka skoncentrowana na karierze w korporacji, zanim zostałam matką, zamknęłam oczy na wiele rzeczy. Zaczęłam myśleć o świecie, w którym będzie dorastało moje dziecko i zdałam sobie sprawę, że chcę, aby był jak najbardziej pokojowy, praworządny i pozbawiony zła.Problemy zdrowotne syna wymagały dużo czasu i uwagi. Sylwia musiała dokonać kilku poważnych zmian. Ponieważ nie mogła ponownie pracować w firmie w niepełnym wymiarze godzin, musiała odejść. To był okres próby. Nagle znalazła się bez pracy iw domu ze swoim małym synem. Była pewna, że jej życie nigdy się nie poprawi. Bardzo walczyła przez te trzy lata, które spędziła bez pracy po urlopie macierzyńskim.
To doświadczenie mnie ukształtowało. Wiedza z pierwszej ręki, jak to jest, gdy twój świat się zawalił, sprawiła, że stałem się niezwykle empatyczny. Ta sekunda nie jest tutaj dla nikogo z nas.Doświadczenie tej głębi beznadziejności na własnej skórze sprawia, że nie mogę oderwać wzroku od katastrof z udziałem innych ludzi. Nie miałem wtedy prawie żadnego wsparcia. Nie brał pod uwagę możliwości, że potrzebuję czegoś, żeby się odwrócić. Ponieważ wiem, że większość ludzi nie postępuje celowo źle.
kiedy nie wiedzą lepiej, nie karzę najbliższych za ich błędy. Nie chcę dłużej być apatyczna, mówi.Kiedy zgłosiła się do niej rodzina siedmioletniej dziewczynki, która była molestowana seksualnie przez nauczyciela, wróciła do pracy. Rodzice bez problemu uwierzyli swojej córce, ale szkoła nie.
