Andrzej Michałowski Syn – Damian Michaowski to polski dziennikarz i prezenter telewizyjny.Uzyskał wykształcenie dziennikarskie i polityczne na Uniwersytecie Warszawskim. Karierę w mediach rozpoczął w 2006 roku w Akademickim Radiu Index w Zielonej Górze. Rozpoczynając karierę w 2008 roku jako redaktor sportowy Radia TOK FM w Warszawie, w 2010 roku przeniósł się do Radia ZET, aby kierować jego serwisami sportowymi, a obecnie jest współgospodarzem zarówno popołudniowej audycji Gos ZET, jak i porannej audycji Dzie Dobry. . Relacjonował dla Radia Zet w programach takich jak The Voice of Poland, Szansa nasluc [6], Czar par i Mam talent!
Współprowadził koncerty TVP2 z okazji powitania Nowego Roku. Był gospodarzem letniej trasy koncertowej „Lato ZET i Dwójki” TVP2 i Radia ZET, a także współgospodarzem wydarzeń w TVN i Polsacie. Prowadzona przez niego w 2018 roku trasa koncertowa „Lato, Muzyka, Zabawa” była ostatnią transmisją koncertu TVP2 na żywo.
Jego reality show Wyspa PRZEd w Polsacie zadebiutował w 2017 roku. Na kanale muzycznym 4fun.tv prowadził lifestylowy program Wielka Wylewka. W marcu 2020 roku zaczął być współgospodarzem porannego programu TVN „Dzień Dobry”. Od listopada 2021 roku w przerwach w Pucharze Świata w skokach narciarskich wraz z Sebastianem Szczsnym prowadzą studio w TVN i Player.pl.
Biografia
Emil Józef Leonard Michaowski urodził się 6 listopada 1906 roku w Tarnopolu . Jego rodzice również mieli na imię Maria; nazywali się Stanisław i Maria . Uczęszczał do California Junior College w Sanoku, niedaleko pałacu królowej . Po pomyślnym zdaniu egzaminu dojrzałości w dniu 17 czerwca 1924 roku otrzymał dyplom Państwowego Gimnazjum w Jaworowie .
Z tytułem doktora nauk medycznych ukończył w 1930 r. studia na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1928 r. rozpoczął naukę w Klinice JCU i rozpoczął karierę chirurga. Posiadał wysokie wykształcenie z zakresu urologii i chirurgii. Od 1 marca 1937 kierował służbą urologiczną w krakowskim Szpitalu Św. Łazarza. 16 marca 1939 roku rozpoczął pracę na stanowisku adiunkta. Po pomyślnym ukończeniu habilitacji 20 kwietnia 1939 roku otrzymał awans na stanowisko profesora nadzwyczajnego urologii w WL UJK .
Funkcję dowódcy sprawował do 16 stycznia 1940 r. Złapało go gestapo i tego samego dnia wtrąciło do więzienia w Montelupich. Po wyjściu na wolność w czerwcu 1940 roku od razu rozpoczął praktykę urologiczną w krakowskim Szpitalu Bonifrarów, gdzie także zgłosił się jako ochotnik do służby medycznej Polskiego Czerwonego Krzyża.
W 1950 roku nadzorował ponowne otwarcie pierwotnego szpitala pod nową nazwą – Szpital Kliniczny Akademii Medycznej. Zaczął kierować Katedrą i Kliniką Urologii Akademii Medycznej przy ul. Grzegórzeckiej 1 października 1962 r. i pełnił tę funkcję do 30 września 1977 r. Po objęciu stanowiska profesora nadzwyczajnego 29 stycznia 1955 r. otrzymał awans na profesora zwyczajnego 9 listopada 1955 r. , 1972. Wykładał urologię na Akademii Medycznej od 1945 do 1950 i ponownie od 1962 do 1977.
Jego wkład sięgał od artykułów w czasopismach akademickich po podręczniki do urologii dla początkujących. Ponadto pełnił funkcję doradcy i rzeczoznawcy dla dużej liczby przedsiębiorstw i instytucji rządowych. Na tym stanowisku kierował całym Krajowym Zespołem Ekspertów Urologii. Zanim w 1970 roku został mianowany członkiem honorowym Polskiej Unii Urologicznej, przyczynił się do powstania Polskiego Towarzystwa Urologicznego w 1949 roku, a w latach 1951–1952 i 1962–1964 był jego prezesem.
Był delegatem krajowym Międzynarodowego Towarzystwa Urologicznego. Ponadto otrzymał honorowe członkostwo Niemieckiego Towarzystwa Urologicznego. Nie tylko zasiadał w zarządach „Międzynarodowej Urologii i Nefrologii”, „Zeitschrift für Urologie” i „Urologii Internationalis”, ale także nadzorował polskie wydawnictwo „Urologia Polska” z lat 1949 i 1951. Wszyscy oni byli częścią ZBoWiD. Rzeczywiście, prawdopodobnie władał biegle więcej niż jednym językiem. Już wcześnie zainteresował się polowaniem .
Po jego śmierci 26 lutego 1978 r., pochówek odbył się na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie 6 marca. Był żonaty z Anną i mieli syna razem .11 grudnia 1995 r. w Szpitalu Specjalistycznym odprawiono nabożeństwo żałobne ku czci jego życia. Katowicki profesor Emil Michaowski. W Bielawie 16 listopada 1946 roku urodził się Andrzej Michaowski. W 1972 roku ukończyłem Technikum Eksploatacji Portów Morskich. W 1976 roku byłem trzecim głównym inżynierem Polskiej Żeglugi Morskiej.
Po pracy w Zakładach Mechanicznych w Dzieroniowie od 1963 do 1964 roku zaciągnął się do Brygady Okrętów Kresowych, w której służył do 1968 roku. Ci odważni ludzie pochodzą z Westerplatte i od 1968 roku pełnią funkcję oficerów mechaników okrętowych w Departamencie Obrony Narodowej. Dostawca usług wysyłkowych.Brał udział w strajku ZPG i KS 16 sierpnia 1980; współzałożycield „S” we wrześniu tego samego roku; kierował Komisją Wydziału, a później Krajową Sekcją Żeglugi i Gospodarki Morskiej; i obecnie pełni funkcję jej wiceprezesa.
Po cichym zakończeniu strajku, który zorganizował w Porcie Gdańskim w dniach 13-19 grudnia 1981 roku , został zwolniony i wpisany na listę poszukiwanych policji. Współpracownik II KK „S” i Komitetu Narodowego Oporu; współorganizował Marsz Niepodległości 1 maja 1982; od początku maja 1982 r. członek RKK Gdańsk, którego nazwisko nie zostało podane do wiadomości publicznej ze względu na jego aresztowanie 21 maja 1982 r.; skazany 13 września 1982 r. wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni na pięć i cztery lata więzienia. Współpracowałem z B.
Borusewiczem przy zorganizowaniu 17 czerwca 1984 r. imprezy, podczas której pomalowana na czerwono świnia z napisem „Głosuj na nas” ” czarnym markerem wypuszczono na ul. Dugi Targ w Gdańsku. Po raz kolejny trafił do aresztu 30 września 1985 r., tym razem pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Stanów Zjednoczonych. 13 października 1986 r. został zwolniony warunkowo, odmówił jednak podpisania obietnicy, że nie będzie podejmował dalszych działań antypaństwowych.
Był działaczem „S” i wiceprzewodniczącym Solidaritet Norge-Polen podczas pobytu na emigracji w Norwegii w latach 1987–1990. W 1980 r. opuścił Amerykę, aby założyć w Gdańsku Międzynarodowe Systemy Bezpieczeństwa Elektronicznego. częścią Sojuszu Dumy i Godności.W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W okresie od 12 listopada 1981 r. do 29 września 1982 r. Zakład prowadził badania w krypcie OZ/SOS w budynku IIIA KW MO w Gdańsku. Po jego śmierci 20 października 1989 roku Bernard, który pracował dla Inspektoratu 2 WUSW w Gdańsku, został pochowany w krypcie OZ/SOR 22 listopada. Sabbat-2. Opozycjonista domagał się zwrotu kosztów i odpowiednich odszkodowanie w wysokości 450 000 zł. Dziś sędzia przyznał mu dwie ugody na łączną kwotę 140 000 zł. Nie przyznano żadnej rekompensaty finansowej.
