Lena Góra Rodzice – Lena Góra zabrała Mateusza Hładkiego na spacer po rodzinnym Sopocie. Lata jej młodości były idealne na scenariusz i było to jej pierwsze spotkanie ze światem sztuki. Na oczach ojca oznajmiła, że zamierza wyjść za niego za mąż. Jej rodzice poznali się po raz pierwszy w słynnym sopockim SPATiF-ie.
Aktorka powiedziała, że uprzedziła go o tym, co ma się wydarzyć i pospieszyła do niego, żeby się przedstawić. Rodzicami Leny Góry są wokalista „Pancerne Rower i Apteka” Eli „Malwina” Góra, legendarna postać trójmiejskiego ruchu punkowego oraz artysta-malarz Sławek Góra. Na parapecie siedział mój tata, a mama przy barze.
Według Leny Góry „moja mama była załamana i zawsze smutna”, bo nie mogła mi zapewnić typowej rodziny.
Aby móc przepracować swoje uczucie nienawiści do matki z dzieciństwa, szukałam go na terapii, ale nie mogłam go zlokalizować. Co więcej, jest to dla niej utwór bardzo osobisty, gdyż nawiązuje do życia jej matki, urzekającej postaci trójmiejskiej sceny muzycznej końca lat 80. XX wieku. Cóż za ciężar wstydu.
Ale jest jeszcze inny problem, z którym muszę się zmagać przez całe życie. Z aktorką rozmawia szefowa kultury „Zwierciadła” Zofia Fabjanowska-Micyk. „Święta” i przede wszystkim „Imago” to dwa jej filmy, które walczą o Złote Lwy na tegorocznym Festiwalu Filmowym we Fryburgu. Góra oprócz współautora scenariusza gra także główną rolę.
Lena Góra to osoba, którą warto poznać, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś. Rozmowa z Leną Górą, nagrodzoną na 48. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za scenariusz i rolę w filmie „Imago”. „Przetnijmy pępowinę, dajmy spokój rodzicom”. Aktorka Lena Góra opowiada o swojej roli w filmie „Imago”.
Biegnie z Polski do Hollywood. Aktorka Lena Góra pisze własny scenariusz.
Lena Góra ma zróżnicowaną karierę obejmującą aktorstwo, pisanie i reżyserię. Kiedy widzieliśmy ją kilka lat temu, była w Hollywood. Początkująca aktorka właśnie wykorzeniła swoje życie… i w niecałe dwa lata wyjechała do Londynu. Jak ujawnił Szymon Jachimek, potencjał ten prawdopodobnie zostanie odkryty samodzielnie.
Na świat przyszła tylko Lena. Co zaskakujące, rodzice nie zdecydowali się zapisać jej do szkoły podstawowej. Ich dziecko spędziło dzieciństwo odwiedzając wernisaże ojca, zamiast bawić się z kolegami z klasy. Kiedy Lena miała czternaście lat, uczęszczała na kursy dla dorosłych w Teatrze Wybrzeże.
W Tetrze Wybrzeże założyłem grupę improwizacji komiksowej. Pewna młoda dziewczyna podeszła i wyraziła swoje zainteresowanie, mówiąc: „Chciałabym to zrobić, ale mam 14 lat”. Poradziłam jej, żeby zapisała się tylko na jedną lekcję. Była tam filarem przez rok lub dwa, gdy była studentką. Nadal mnie zadziwiała.
Zaczęła występować w teatrze i dołączyła do The-O Adams’ Company w wieku 16 lat. Ponieważ moi rodzice również nie bali się tych ograniczeń, ja nie miałem takiej potrzeby. Według scenarzysty jej bohaterka osiągnęła to, czego chciała, nie do końca przewidując, co wydarzy się dalej. Z jakiego powodu zdecydowała się wrócić?
Imago z Leną Górą w roli głównej i jej nieprzyjemną przeszłością
Jarosł Chmielewski wyreżyserował obraz Wędrująca kobieta, a ja początkowo widziałem ją w serialu Jana P. Matuszyńskiego Król, będącym adaptacją twórczości Szczepana Twardocha. Nie tylko zagrała główną rolę, ale także przyczyniła się do napisania scenariusza. Jak wyglądają jego wspomnienia z młodości w Trójmieście?
Dopiero zaczynała swoją zagraniczną podróż, gdy Mateusz Hładki spotkał ją w swoim rodzinnym Sopocie. John Hawkes, który miał nominację do Oscara za rolę w filmie Do kości, zagrał u jej boku w tym filmie. Sama w sobie była oszałamiająco piękna, utalentowana tancerka i żyła w świecie, w którym wszyscy inni wydawali się obcy.
Jej zespołem był Pancerne Rowery, a ona była jedyną wokalistką. w porównaniu t o Zachodzie, nasz naród powoli przyjmował kontrkulturę. Rozumiem. Przeciwstawiając się władzy, była buntowniczką. Wszystko, co mogła zniszczyć, to zrobiła. W produkcję Wędrującej kobiety zaangażowany był znany reżyser Wim Wenders.
„Będziemy mieszkać razem” gwiazda Basia Lipińska. Lena Góra jest aktorką. Kim ona jest?
Aktorka Lena Góra dzięki swojemu naturalnemu talentowi robi furorę w polskim przemyśle filmowym. Mając zaledwie 33 lata, zdobyła już międzynarodową sławę jako aktorka i kaskaderka. „Będziemy żyć razem” to nowa produkcja TVP z jej udziałem. Na spotkanie z braćmi moja mama ubierała się w garnitur.
Aktorka Lena Góra rozpoczęła karierę aktorską w wieku szesnastu lat, przeprowadziła się do Londynu, a następnie cztery lata spędziła w Ameryce, gdzie uczęszczała do szkół, m.in. The Actors Studio i American Academy of Dramatic Arts. W serialu wcieliła się w postać Basi Lipińskiej, czyli żony Tadeusza, Mikołaja Roznerskiego.
Inspiracje czerpie od rodziców, malarza Sławomira Góry i Eli „Malwiny” Góry, wokalisty zespołu Pancerne Rowery. „Imago” to scenariusz autorstwa Leny Góry i Olgi Chajdas, opowiadający o życiu tej matki. Podejmując tematy dynamiki rodziny, seksualności, medytacji i PRL-u, film śledzi losy młodej damy walczącej o niepodległość.
Wyjazd z Sopotu do Hollywood. Wracamy do Polski po „Kinga”
Z Sopotu wyruszyła z misją podboju świata. Na pierwszym miejscu znalazł się Londyn, następnie Nowy Jork, a na końcu Hollywood. „Król” był świadkiem jej powrotu do Polski. Urodzona w Sopocie aktorka i scenarzystka Lena Góra od niedawna notuje szybki rozwój zawodowy. Polska płynie w moich żyłach.
Być może jest trochę prawdy w stwierdzeniu, że jeden z moich wywiadów nosił kiedyś tytuł: „Życie Leny to film drogi”. Właśnie wyszły na światło dzienne moje stare notesy z czasów spędzonych w Sopockiej Akademii Koszykówki. Kiedy byłam małą dziewczynką, wierzyłam, że jestem syreną, bo bardzo.
Smak Sopotu przywołuje na myśl lata spędzone w dorastaniu. Oglądałem je z ciężkim sercem, wspominając czasy, które spędziłem w Sopocie – enklawie artystów, wernisażu mojego ojca, SPAtiF-ie i Sfinksie, plaży i Bałtyku – kiedy byłem dzieckiem z rodzicami. Myślę, że to był powód, dla którego znalazłem się w Kalifornii.
Kiedy mówimy o własnych matkach, zwykle poruszamy temat miłości. Bez względu na wynik, ta miłość
Tylko aktorzy mogą mieć niepowtarzalną okazję wcielić się na ekranie we własną matkę i podzielić się jej przeżyciami. A także wyjątkowe wyzwania, jakie wiążą się z byciem aktorką. Oto kilka rzeczy, które zanotowałem z rozmowy: To optymalna kolejność. Po przyjeździe na zdjęcia zdecydowała się zostać w Polsce.
Miała możliwość aborcji, ale zdecydowała się nie przerywać ciąży. Jej siłą napędową była chęć założenia rodziny. Mimo silnej chęci założenia rodziny, nie udało jej się tego zrobić. „Nie czuła się dobrze w mieszczańskim życiu – dla niej rozwiązaniem było tworzenie sztuki, wydostanie się z tej rzeczywistości, naćpanie się, naćpanie”.
Góra Lena i Chmielewski Michał: Twoje istnienie sprawia mi ogromną radość.
W mieszkaniu Leny na warszawskiej Pradze witają mnie dwa grzywacze chińskie Venom i Harold. Lena przygarnęła Venoma z pustyni Mojave wiele lat temu, więc jest starsza. Ponieważ Eli, mama Leny, dużo czasu spędzała samotnie w kaszubskim lesie, Lena dała swojemu szczeniakowi Harolda, gdy był szczeniakiem.
Po rozwodzie rodziców Lena w wieku szesnastu lat samotnie wyjechała do Londynu. Niezależni pracownicy pustyni, przypadkowe spotkania, a nawet ikona kina niezależnego John Hawkes i „To the Bone” Debry Granik były częścią filmu. To pragnienie zaczęło się w Polsce lubiłam przebywać w pobliżu wody.
Spotkała Michała w Los Angeles i oboje zdecydowali się na współpracę przy filmie. „Wędrująca kobieta” zawsze miała być niezależną, niskobudżetową produkcją, ale zabrakło pieniędzy. W najbardziej dosłownej formie podziemny film drogowy. Michał był reżyserem, Lena główną aktorką, a scenariusz.
Producentem był także legendarny reżyser i ojciec chrzestny kina drogi Wim Wenders. Miejscem światowej premiery filmu był ceniony nowojorski festiwal filmowy Tribeca Film Festival. Oprócz nich odbyło się mnóstwo dodatkowych festiwali, takich jak Festiwal Filmowy w Gdyni, Tallinn Black Nights czy Raindance w Londynie.
Góra Lena: Życie było dla mnie przerażające, jak dla każdego szesnastolatka. Moją jedyną odpowiedzią było uderzenie cię.
Londyn był pierwszym przystankiem Leny Góry po wyjeździe do Nowego Jorku i Los Angeles w wieku szesnastu lat. – A Wspomina w rozmowie z Gazeta.pl: „Nie miałam w ogóle presji, żeby robić karierę. Po prostu miałam potrzebę tworzenia”. Wraz z Wimem Wendersem jest współautorką projektu.
Grając u boku nominowanego do Oscara Johna Hawkesa, występuje obecnie w kinach w filmie „Wędrująca kobieta”. „Wędrująca kobieta” trafi do polskich kin w kwietniu. Następnie przeprowadziła się do Nowego Jorku i ostatecznie uczyniła Los Angeles oni współpisali swoim stałym domem.
Reputacja danej osoby może być w tym społeczeństwie zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. To powiedziawszy, nie kontaktowałem się z nim w poszukiwaniu sławy, ale raczej rady, gdyż moim zdaniem jest on niekwestionowanym królem kina i fotografii podgatunku kina drogi.
Pokazaliśmy już dyrektorowi Michałowi Chmielewskiemu kilka nagrań. Jego nominacja na producenta była ogromnym dobrodziejstwem dla naszego zespołu, ale jego wnikliwa krytyka jako redaktora była najważniejsza, dlatego uważamy, że jesteśmy bardzo szczęśliwi. Odkrył ją tam dyrektor castingu „Króla”.
