Prezes Fundacji Polsat Wiek – Cele plebiscytu to m.in. podniesienie świadomości społecznej, że osoby w wieku 50 lat i więcej wywarły znaczący wpływ na współczesny świat i nadal chętnie uczestniczą w kształtowaniu jego przyszłości, pełniąc przywództwo i służąc młodszym pokoleniom poprzez swoje osiągnięcia w biznesie jako zasób , kultura, nauka, działalność społeczna i sport.Ta nagroda jest wyrazem naszej wdzięczności za niezachwiane poświęcenie dla naszych pacjentów i ich rodzin na przestrzeni lat, a także za kluczową rolę w wysiłkach na rzecz modernizacji szpitala.
Aktywny udział Prezesa w pracach Instytutu przyczynił się do powstania Centrum Chorób Rzadkich Fundacji Polsat, które nie ma sobie równych w Polsce. Wśród wielu rzeczy, które prezydent zrobił, aby szpital był bardziej przyjazny dzieciom, ostatnie obejmują rewitalizację oddziałów neonatologii, patologii i intensywnej terapii noworodków; poradnia neurologii i padaczki; oraz centrum małoinwazyjnej chirurgii dziecięcej. Od 2013 roku Prezes Fundacji Polsat pokazał, że potrafi być Słońcem dla niezliczonej rzeszy biednych i chorych dzieci. Wraz z ekipą Fundacji wznosi budynki i modernizuje obiekty szpitalne.
Według niej nikomu nie gwarantuje się ani zdrowia, ani szczęścia. Centrum Chorób Rzadkich Centrum Zdrowia Dziecka jest ostatnim znaczącym przedsięwzięciem Fundacji. Nasza Fundacyjna Rodzina liczy obecnie ponad 40 000 osób, dzięki stałemu wsparciu, jakie zapewniamy dzieciom. Dofinansowaliśmy 2640 placówek służby zdrowia. Od początku konfliktu na Ukrainie Fundacja Polsat przyjęła również dzieci z atakowanego kraju.W lutym ubiegłego roku powitaliśmy autobus pełen dzieci z lokalnych domów dziecka. Młodzi ludzie bali się, a warunki ich życia były tak tragiczne, że prezes Fundacji Krystyna Aldridge-Holc nie mogła tego pojąć.
W rozmowie z Bogdanem Rymanowskim wyjaśniła, jak diametralnie zmienił się wygląd tych dzieciaków. Istniały grupy pożytku publicznego, zanim jeszcze wprowadzono zasadę, że górny jeden procent. Ale punkt procentowy to w budżetach tych fundacji kwota znacząca, a pomaga im funkcjonować. Trzysta osiemdziesiąt milionów złotych wpłynęło do kasy firmowej w 2008 roku z powodu jednego procenta… To jednak tylko mniejszość ludność — ci, którzy mają środki finansowe, aby wnieść 1% całości. Na razie skupmy się na gotówce i wróćmy do pytania, dlaczego jest jej tak mało później.
Co możesz zrobić z 380 milionami dolarów? Ile dobrego można osiągnąć za takie pieniądze?
To, czy w Polsce istnieje już podobna organizacja, zależy od rodzaju wykonywanej pracy. Za dwa tysiące dolarów można zrobić bardzo dużo, a każdy z nich dokładnie wie, co ma robić. Ponieważ mam dostęp do 380 000 000 dolarów, wydaliśmy 130 000 000 dolarów w ciągu ostatniej dekady, aby pomóc 11 000 dzieci; to ogromna suma pieniędzy, ale wszystko zależy od naszych celów. Faktem jest, że są one podzielone na liczne grupy, z których każda działa w węższym zakresie i oferuje bardziej ukierunkowaną pomoc w zamian za mniejszą opłatę.
Gorąco zachęcamy podatników do decydowania się choćby na jeden procent, bo to jest konkretna pomoc na konkretną rzecz, a nie żeby pieniądze trafiały do budżetu państwa, który jest takim wielkim workiem, z którego nie mamy wpływu na to, jak dzieli się budżet to, jak dzielą ją urzędnicy, czy idzie na oświatę, zdrowie, czy na budowę dróg i mostów, a może nawet na pensje innych urzędników. Kiedy pomyślimy o jednym procencie, to jednym z wielu mitów, które faktycznie funkcjonują w naszej świadomości, w świadomości podatników, jest to, że przede wszystkim jeden procent, ale to za mało pieniędzy, więc to naprawdę strata czas.
Zmarnowany czas? Wiele osób, z którymi rozmawiam, mówi tak, ale potem pyta: „Czego potrzebujesz? Gdybym ich zapytał: „Jak długo chcesz się zaangażować?” Pamiętaj, że miliony Polaków mogą płacić ten podatek przelewu, co oznacza, że nawet niewielka kwota, np. pięć złotych, to już suma pokaźna. Drugim powszechnym mitem dotyczącym jednoprocentowego przedziału podatkowego jest to, że podatnicy nie mają pojęcia, kto może otrzymać tę dodatkową złotówkę. Organizacje pożytku publicznego, takie ustawowe prawo do zbierania i rozdzielania wpływów podatkowych na cele charytatywne, może otrzymać jeden procent całości.
Zdrowie, edukacja, ekologia, ochrona zwierząt, określone sprawy, stowarzyszenia harcerskie, wszystko podlega kompetencjom organizacji pożytku publicznego, a wykazy te organizacje są nawet w urzędach skarbowych, bo urzędy skarbowe muszą weryfikować, co podatnik wpisuje w swoim zeznaniu. Każdy robi to, co uważa za słuszne. Powiedział pan, że zaledwie jedna trzecia podatników w Stanach Zjednoczonych faktycznie stosuje tę metodę . Wyjaśnij swoje rozumowanie. Po prostu dlatego, że opinia publiczna nie jest tego świadomaistnienie tego mechanizmu. Uważam, że ten mechanizm jest wciąż zbyt nowy i niestety niewystarczająco znany.
w związku z tym uważam, że organizacje pozarządowe i media są odpowiedzialne za podnoszenie świadomości na ten temat. W końcu to dużo niewykorzystanych pieniędzy. Powiem jeszcze raz: budżet państwa jest pod tym względem rozrzutny, ale możemy udzielić tej pomocy na bardzo konkretne cele. Czy powinniśmy stale omawiać tę odpowiedź, czy też rząd powinien pomóc w promowaniu tego 1%?Powinniście dołożyć, bo pomaga to również państwu, łagodząc jego własne problemy budżetowe, przerzucając odpowiedzialność za zaspokojenie tej potrzeby na organizacje pozarządowe .
które są, jak powiedziałem, bardziej wyspecjalizowane i bliższe problemowi niż masowe budżet państwa, który kontroluje wszystko w Polsce. A powodem niskiego procentu, bo nie ma co się oszukiwać, 30% to wciąż niska liczba, czy sądzisz, że tak niski odsetek podatników korzystających z tej opcji wynika z niskiej świadomości możliwości? To jednak tylko jeden element układanki, ponieważ jest ich więcej.
