Mikołaj Krajewski Syn Nosowskiej – Polska piosenkarka rockowa, autorka tekstów, kompozytorka, autorka, felietonistka i prezenterka radiowa Katarzyna Nosowska, czyli po prostu Nosowska. Prowadzi własną karierę solową, jest także wokalistką zespołu Hey.Fire, Ho!,?, Karma, Hej, sic!, Muzyka Muzyka, Echosystem i Miłość! to tylko niektóre z albumów, które nagrała z Hey.
Zwróć uwagę! Proszę o pomoc! Rycerze, szlachta, mieszczanie i Bysk. W sumie ukazało się osiem albumów jej nazwiska: puk.puk, Milena, Sushi, UniSexBlues, Osiecka, 8, Basta i Degrengolada. Ma jedną podwójną platynę, jedną platynę i cztery złote płyty za sukces swoich solowych albumów.
27-krotny zdobywca nagrody „Fryderyk”, w tym 11 z zespołem „Hej” oraz nagrody „Paszporty” Polityki, a także „Rocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego” oraz trzech nagród „Najlepszy aktor” z Festiwalu Polskich Teledysków Yach Film. Według redakcji magazynu Machina została uznana za najlepszą polską wokalistkę 2010 roku. W 2013 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
Początki
Szczecin to miasto, w którym 30 sierpnia 1971 roku urodziła się Katarzyna Nosowska. Urodziła się ona dla marynarza i jego żony Krystyny i jest ich jedynym dzieckiem. Jej babcia pochodziła z Omy, a dziadek z okolic Krakowa. Rodzina mojego dziadka ze strony matki znalazła się wśród ofiar zbrodni w Kaczynie 1 listopada 1943 roku.
Wychowywała się w apartamentowcu przy ulicy Miedzianej w Szczecinie. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 11, gdzie jej koleżankami była m.in. Agata Kulesza. W szóstej klasie przeniosła się do akademii sportowej, aby doskonalić swoje umiejętności pływania, ale ostatecznie przeniosła się z powrotem.
Rodzice namawiali ją, aby zapisała się do szczecińskiego technikum odzieżowego, co też zrobiła. Wkrótce dołączyła do chóru Politechniki Szczecińskiej, gdzie poznała przyszłą gwiazdę muzyki pop Joannę Prykowską.
Po ukończeniu szkoły średniej nie miała planu na życie i nie miała pojęcia, co chce w życiu robić. Pomimo namów Kuleszy podjęła próbę zdania egzaminów wstępnych do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, ale nie udało jej się to.
Jej ciotka miała księgarnię, w której przez krótki czas pracowała jako sprzedawca, a potem jako sprzątaczka. Następnie przez blisko rok pracowała na poczcie, gdzie wprowadzała informacje do komputerów Odry. W sierpniu 1992 roku bez uprzedniego uzyskania urlopu wzięła udział w festiwalu w Jarocinie, za co została zwolniona.
Akcja rytmiczna
Zrezygnowała z letniego programu w szkole technicznej, aby pracować w obozie Ochotniczych Hufców Pracy w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Tam poznała Marka, gitarzystę szczecińskiego anarcho-punkowego zespołu Hairy Vacuum. Po powrocie do Polski zaczęła uczęszczać na próby zespołu, gdzie Marek zachęcał ją wokalnie. Zgodziła się zostać wokalistką zespołu, ale nigdy nie pojawiła się na ani jednej próbie, więc musieli ją zwolnić.
W 1989 roku wystąpiła w tłumie podczas występu Hairy Vacuum Cleaner w szczecińskim klubie Pinocchio, a członkowie zespołu zaprosili ją do zaśpiewania dwóch piosenek. Po spotkaniu z Leninem w praktyce chóralnej na Politechnice Szczecińskiej poprosił ją, aby śpiewała w chórkach dla jego zespołu Glass Oranges.
Po jednej z prób została stałym członkiem zespołu, zastępując w składzie inną wokalistkę. Będąc na trzecim roku technikum grała w zespole Glass Oranges aż do jego rozwiązania w związku z powołaniem jednego z muzyków do wojska. Basistę zespołu, Jacka Chrzanowskiego, poznała po raz pierwszy na próbie.
Została wokalistką utworzonej przez Lenina elektronicznej grupy Kafel. W 1989 roku zespół brał udział w festiwalu w Jarocinie, ale zajął drugie miejsce, ustępując Closterkeller. Festiwal był częścią obchodów Letniej zadymy w środku zimy Jerzego Owsiaka. Po Jarocinie Nosowska przestała pojawiać się na próbach Kafla i ostatecznie zrezygnowała. Po usłyszeniu jej śpiewu w piwnicy w lutym 1990 roku członkowie zespołu Pidama Porn poprosili ją o nagranie dla nich chórków.
Album Futurista zawierał jej chórki w utworach „Pasaer” i „Streets Like Stigmata”, które ukazały się w czerwcu tego roku. Chrzanowski przedstawił ją także gitarzyście Piotrowi Banachowi z heavy metalowego zespołu Dum Dum, który powstał w 1990 roku. Opuściła Dum Dum po nagraniu taśmy demo i jednorazowym występie na żywo z powodu nalegań ówczesnego partnera, że pozostali członkowie zespołu źle ją traktowali.
Banach, rozgniewany jej wyborem, zerwał z nią kontakt na dwa lata. Choć oficjalnie nie należała wówczas do żadnego zespołu, jej rozpoznawalność na szczecińskiej scenie muzycznej zaowocowała zaproszeniami do śpiewania w chórkach innych zespołów. Miała wówczas zróżnicowaną karierę, śpiewając w takich grupach jak Alians, No Way Out i Vivid.
1992-1999
Po dwóch latach braku kontaktu z Piotrem Banachem, wiosną 1992 roku przyjęła jego propozycję dołączenia do założonego przez niego zespołu Hey. Marcin Macuk na basie, Marcin Abieowicz na drugiej gitarze i Robert Ligiewicz na perkusjims uzupełniło skład zespołu.
Pierwszy koncert Hey odbył się 1 lipca 1992 roku na Festiwalu Rockowym w Kielcach, gdzie zespół zajął II miejsce. W kolejnych tygodniach w składzie Macuka zastąpił Jacek Chrzanowski . Dzięki kasecie demo stworzonej dwa lata wcześniej przez Dum Dum z Nosowską w składzie, Hey trafił w sierpniu na festiwal w Jarocinie .
Otrzymał tam drugą nagrodę dziennikarzy i wzbudził zainteresowanie Katarzyny Kanclerz, menadżerki wydawnictwa muzycznego Izabelin Studio wraz z Andrzejem Puczyńskim. W kolejnych miesiącach Kanclerz rozpoczął organizowanie działań promocyjnych Hey, obejmujących występy telewizyjne i koncerty. Po podpisaniu kontraktu z Izabelin Studio w listopadzie ’92, członkowie zespołu rozpoczęli pracę nad ich debiutanckim albumem studyjnym, Fire, który został wydany publicznie 8 lutego ’93 .
Trzy z wydanych w ramach tej promocji piosenek – „My and your Hope”, „Dreams” i „Tekaski” – osiągnęły pierwsze miejsce na listach przebojów Trzeciego Programu, dzięki czemu album sprzedał się w 30 000 egzemplarzy w trzy tygodnie . Stowarzyszenie Producentów Audio-Video przyznało mu czterokrotną platynę .
Wiosną 1993 roku nagrała z zespołem Dezerter cztery piosenki, które ukazały się w tym samym roku na maxi singlu Dezerter oraz płycie How I Stopped World War III, czyli Unknown History of Dezerter . Wśród festiwali, na których Hey wystąpił w 1993 roku, można wymienić francuski Printemps de Bourges, Ogólnopolski Festiwal Piosenki w Opolu czy Wojnę z trzema schodami, na której gościnnie wystąpił Ryszard Riedel .
W międzyczasie wniosła swój wokal do albumów Let Kobranocka’s Tears Flow i Enjoy! zespółIMTM . 23 listopada 1993 otrzymała statuetkę „Tylko Rock” dla wokalistki roku, a 23 stycznia 1994 nagrodę Radia Kolor dla największej osobowości scenicznej . Ponadto na początku 1994 roku triumfowała w kategorii scenicznej w pierwszym plebiscycie Paszportów „Polityki .
